Był piątek 25 sierpnia 1905 r., ósma rano. W małym, krytym słomą domku w Głogowcu, Marianna Kowalska urodziła trzecią córkę. Dwa dni później jej mąż Stanisław przyniósł noworodka do kościoła św. Kazimierza w Świnicach Wareckich, który od 2002 r. nosi nazwę Sanktuarium Urodzin i Chrztu Św. Faustyny. Dziewczynka otrzymała na chrzcie imię Helena. W dzisiejszym sanktuarium zachowała się chrzcielnica, przy której Helena Kowalska przyjęła pierwszy w życiu sakrament w obecności rodziców chrzestnych: Konstantego Bednarka i Marianny Szewczyk. Główna część świątyni wygląda tak, jak sto lat temu.

Kiedy Helena miała siedem lat, po raz pierwszy usłyszała w duszy głos wzywający do doskonalszego życia. W wieku 9 lat przystąpiła do pierwszej Komunii świętej. Do szkoły chodziła niecałe trzy lata, a potem poszła na służbę do zamożnych rodzin w Aleksandrowie Łódzkim i Łodzi. Przynaglona wizją cierpiącego Chrystusa, w lipcu 1924 r. wyjechała do Warszawy, by szukać miejsca w klasztorze. Przez rok pracowała jako pomoc domowa w podwarszawskim Ostrówku, zarabiając na posag wymagany od kandydatek do zakonu . 1 sierpnia 1925 r. wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Warszawie przy ul. Żytniej. Postulat odbywała w Warszawie, a nowicjat w Krakowie, gdzie w czasie obłóczyn zakonnych razem z habitem otrzymała imię Maria Faustyna. 30 kwietnia 1928 r. złożyła pierwsze śluby zakonne, po nich zaś pracowała w różnych domach zakonnych, m.in. w Krakowie, Płocku i Wilnie, pełniąc obowiązki m.in. kucharki, sprzedawczyni w sklepie z pieczywem, ogrodniczki i furtianki.

W zakonie przeżyła 13 lat. Jej bogate życie wewnętrzne wspierane było poprzez wizje i objawienia. 22 lutego 1931 r. po raz pierwszy ujrzała Pana Jezusa Miłosiernego, którego na jej prośbę - zgodnie z życzeniem Jezusa - uwiecznił potem na płótnie malarz Eugeniusz Kazimierski. Doświadczyła też wielu nadzwyczajnych łask: objawień, ekstaz, daru bilokacji, ukrytych stygmatów, czytania w duszach ludzkich, mistycznych zrękowin i zaślubin. Na polecenie Pana Jezusa i spowiedników: bł. ks. Michała Sopoćki i o. Józefa Andrasza SJ, s. Faustyna spisywała swoje niezwykłe głębokie życie duchowe. Jej "Dzienniczek. Miłosierdzie Boże w duszy mej", pisany w Wilnie i Krakowie w latach 1934-1938, należy do pereł literatury mistycznej. 

Siostra Faustyna chorowała na gruźlicę  płuc i przewodu  pokarmowego. Zmarła 5 października 1938 r. w klasztorze w Krakowie-Łagiewnikach mając zaledwie 33 lata. 18 kwietnia 1993 r. Jan Paweł II ogłosił ją błogosławioną, a 30 kwietnia 2000 r. zaliczył do grona świętych Kościoła. Jej relikwie znajdują się w sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach.
Chrystus uczynił siostrę Faustynę odpowiedzialną za szerzenie kultu Jego Miłosierdzia. To od niej pochodzi pięć form jego czci: obraz Jezusa Miłosiernego ("Jezu, ufam Tobie"), koronka do Miłosierdzia Bożego, Godzina Miłosierdzia (godzina 15, w której Jezus umarł na krzyżu), litania oraz święto Miłosierdzia Bożego w drugą Niedzielę Wielkanocną.

Modlitwa w Godzinie Miłosierdzia z Koronką do Bożego Miłosierdzia z Sanktuarium w Łagiewnikach
Radio Maryja