Był przyjacielem Jana Pawła II

Ceremonia pogrzebowa ks. dr. mjr Henryka Kietlińskiego SAC odbyła się 8 marca w kościele seminaryjno-parafialnym p.w. Najświętszej Maryi Panny Królowej Apostołów w Ołtarzewie. Przewodniczył jej abp Henryk Hoser SAC. Ks. Kietliński zmarł 4 marca, przeżywszy 84 lata, w tym 65 lat konsekracji w Stowarzyszeniu Apostolstwa Katolickiego i 59 w kapłaństwie.

Ciało zmarłego przed gmachem pallotyńskiej Alma Mater powitał siostrzeniec ks. Henryka Kietlińskiego SAC, ks. Wacław Jerzy Błaszczak SAC. Następnie trumna z doczesnymi szczątkami ks. Kietlińskiego została wniesiona do kościoła seminaryjno-parafialnego, gdzie zgromadzeni modlili się Różańcem w intencji zmarłego. Mogli także po raz ostatni ujrzeć doczesne szczątki swojego brata, wujka i kapłana.

Przed rozpoczęciem liturgii, ks. Zenon Hanas SAC, przełożony Prowincji Chrystusa Króla Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego przywitał wszystkich obecnych na Mszy świętej: kapłanów, osoby konsekrowane, władze świeckie, rodzinę, poczty sztandarowe i wszystkich wiernych. Okolicznościową homilię wygłosił abp Henryk Hoser SAC. Hierarcha wskazał na "złote nici" życia ks. Kietlińskiego: przywiązanie do rodziny, ojczyzny, kapłaństwa.

Wśród koncelebransów byli m.in.: ks. Józef Lasak SAC, I radca generalny Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego, ks. Zenon Hanas SAC, przełożony prowincjalny Prowincji Chrystusa Króla SAC, ks. Adrian Galbas SAC, przełożony prowincjalny Prowincji Zwiastowania Pańskiego SAC, ks. Wojciech Więcław SAC, wicerektor Wyższego Seminarium Duchownego SAC w Ołtarzewie, ks. kan. Zdzisław Golan, proboszcz parafii św. Idziego w Wyszkowie i dziekan dekanatu wyszkowskiego, a także ks. Jacek Smyk SAC, proboszcz ołtarzewskiej parafii. Na Eucharystię przybyli licznie wierni świeccy, poczty sztandarowe, asysta wojskowa. Obecnych było ponad 120 księży diecejzalnych i zakonnych. Na zakończenie przedstawiciele pallotynów, duchowieństwa diecezjalnego, władz samorządowych, oświaty, Armii Krajowej i rodziny, wygłosili słowa wspomnień i pożegnania. Po Eucharystii nastąpiła procesja z ciałem zmarłego na cmentarz parafialny, gdzie doczesne szczątki ks. Kietlińskiego zostały pochowane w kwaterze pallotyńskiej, przy asyście i salwie honorowej wojska.

Ks. Henryk Kietliński SAC (1932 – 2017) - doktor teologii, profesor Seminarium, pierwszy radca (1965-71 i 1984-93) oraz przełożony prowincjalny (1978-84) Prowincji Chrystusa Króla, radca generalny Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego (1971-77), dyrektor Ośrodka Postulacji przy Zarządzie Prowincjalnym (1993-2017), kapelan środowisk Powstania Warszawskiego, major Wojska Polskiego urodził się 6 listopada 1932 r. w Leszczydole-Nowinach k. Wyszkowa, w rodzinie Józefa i Anny z d. Żuchowskiej. 1 stycznia 1933 r. został ochrzczony w parafii Wyszków (w diecezji płockiej) i tam też w 1943 r. otrzymał sakrament bierzmowania. Miał sześcioro rodzeństwa, cztery siostry i dwóch braci. Najstarszy Wacław zginął w 1939 r. w bitwie pod Ołtarzewem: w grupie rannych żołnierzy został spalony w stodole w Borzęcinie Dolnym, gdzie znajdował się polowy szpital. Henryk podczas okupacji niemieckiej ukończył szkołę powszechną i włączył się do służby w Szarych Szeregach, jako łącznik Zgrupowania AK „Obroża”. Po wojnie ukończył w Wyszkowie szkołę średnią.

Do Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego wstąpił w Ołtarzewie 3 września 1949 r. i tam odbył nowicjat. Pallotyńską sutannę otrzymał 8 września 1949 r. z rąk ks. prowincjała Stanisława Czapli. Na jego też ręce złożył pierwszą profesję – 15 sierpnia 1951 r. w Wadowicach na Kopcu, a także wieczną – trzy lata później w Ołtarzewie. Tu też, w latach 1950-52, uzupełniał liceum ogólnokształcące, uzyskując maturę w Liceum Korespondencyjnym nr 1 w Warszawie, a następnie w latach 1952-58, w Wyższym Seminarium Duchownym odbył studia filozofii i teologii. 16 czerwca 1963 r. przyjął w Ołtarzewie święcenia kapłańskie z rąk bp. Zygmunta Choromańskiego.

W 1964 r. został mianowany rektorem domu warszawskiego i pełniącym obowiązki proboszcza przy miejscowym kościele rektoralnym. W tym czasie został radcą prowincjalnym (1965-71). Po zakończeniu kadencji rektorskiej został skierowany do Ołtarzewa, gdzie podjął wykłady w Seminarium Duchownym z liturgiki, katechetyki i teologii pastoralnej. W latach 1973-77 studiował teologię apostolstwa świeckich na Papieskim Instytucie Pastoralnym przy Uniwersytecie Laterańskim w Rzymie.

Wybrany 25 marca 1978 r. na przełożonego polskiej Prowincji Chrystusa Króla, pełnił go do 24 marca 1984 r. Szczególnym polem działalności nowego prowincjała była apostolska formacja laikatu. „Jesteśmy jednak świadomi, że naszym szczególnym zadaniem w Kościele jest apostolska formacja laikatu, czyli przygotowanie katolików świeckich do podjęcia dzieła ewangelizacji we współczesnym świecie. Na tym polega wielkość i charyzmat św. Wincentego Pallottiego – [który] starał się wszelkimi środkami rozpalać miłość apostolską i budzić odpowiedzialność za Kościół w sercach wszystkich wiernych. Naszym świętym i podstawowym obowiązkiem jest realizować charyzmat Św. Założyciela w naszych czasach” - pisał w 1978 r. Starał się o pozwolenia na budowy kościołów, kaplic, domów Stowarzyszenia oraz punktów duszpastersko-katechetycznych.

Po zakończeniu kadencji prowincjała pozostał w Radzie Prowincjalnej jako pierwszy radca (1984-93), a następnie 1 września 1993 r. został mianowany dyrektorem Ośrodka Postulacji przy Zarządzie Prowincjalnym. W związku z tym był postulatorem procesów kanonizacyjnych bł. ks. Józefa Jankowskiego SAC i bł. ks. Józefa Stanka SAC oraz procesów beatyfikacyjnych innych pallotyńskich męczenników za wiarę: ks. Franciszka Bryji, ks. Franciszka Kiliana, br. Pawła Krawczewicza (Krawcewicza), ks. Norberta Pellowskiego , ks. Jana Szambelańczyka i ks. Stanisława Szulmińskiego.

Od 7 stycznia 2001 r. był także kapelanem Środowiska Żołnierzy Zgrupowania Armii Krajowej „Kryska”, a następnie „Zośka” i „Parasol” oraz Okręgu Warszawa-Wschód Światowego Związku Żołnierzy AK. Przez 17 lat, w dniu 1 sierpnia, prowadził liturgię na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach, przy pomniku Gloria Victis. 3 maja 2012 r. został awansowany do stopnia majora Wojska Polskiego. Został uhonorowany Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski przez prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego, a także Medalem Pro Patria i odznaką „Zasłużony dla Warszawy”. Był honorowym obywatelem Wyszkowa.

Jest autorem książki "Moje dialogi z Janem Pawłem II", podsumowującej czterdziestoletnią znajomość z Karolem kard. Wojtyłą, a następnie Janem Pawłem II.