W święto Apostołów Filipa i Jakuba ośmiu alumnów Wyższego Metropolitalnego Seminarium Duchownego przyjęło święcenia diakonatu.
Mszy św. w kościele seminaryjnym Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i świętego Józefa Oblubieńca przewodniczył kard. Kazimierz Nycz, metropolita warszawski.
Kierując słowo do nowo wyświęconych diakonów, zwrócił uwagę, że "w roku, w którym Kościół idzie ze słowami >>Idźcie i głoście<< poszerza się grono tych, którzy pójdą głosić Ewangelię słowem, ale także świadectwem swojego życia diakońskiego”.
- Tak się składa, że ten rok jest równocześnie Rokiem Świętego Brata Alberta - niezwykłego świętego, który - można powiedzieć - całą swoją postawą był diakonem, a równocześnie pozostawił ślady, które mogą być wzorem, nie tylko dla wyświęconych diakonów, ale wzorem dla Kościoła, który ma być służebny dla wszystkich potrzebujących pomocy - powiedział kardynał.
Przypomniał, że Kościół na początku swojej działalności wprowadzał w stan diakonatu osoby, które zajmowały się posługom biednym, ubogim.
- Ten historyczny rys nie może zostać zatarty, zarówno w posłudze diakonatu, ale i w całej posłudze kapłańskiej - zaznaczył. I jako szczególnego patrona diakońskiej drogi wskazał właśnie św. Brata Alberta.
Wyjaśnił także symbolikę leżenia krzyżem zawartą w obrzędzie święceń diakonatu. - Jak długo będziecie rozumieć ten znak leżenia krzyżem, tak długo będziecie robili wszystko w waszym kapłaństwie, odpowiadając na Bożą łaskę i Bożą moc, żeby nie tylko wytrwać, ale żeby się rozwijać i służyć Kościołowi i jego braciom - powiedział kardynał.
Dodał, że znak leżenia krzyżem symbolizuje "pokorę, świadomość swoich słabości, świadomość budowania nie na sobie, swoich słabościach, ale świadomość budowania na łasce”. - Ten znak przypomina, czym jestem przed obliczem Boga - mówił.
Podczas święceń diakonatu alumni przyrzekli posłuszeństwo biskupowi, zobowiązali się do nieustannej modlitwy oraz do życia w celibacie.
Głównym zadaniem diakona jest głoszenie Słowa Bożego, dlatego pod koniec obrzędu święceń biskup wręczył każdemu z nowych diakonów księgę Ewangelii ze słowami: Przyjmij Chrystusową Ewangelię, której głosicielem się stałeś; wierz w to, co będziesz czytał; nauczaj tego, w co uwierzysz i wypełniaj to, czego będziesz nauczał.
Obrzędy zakończyły się przekazaniem przez biskupa znaku pokoju, po czym taki znak przekazali starsi święceniami diakoni, co miało oznaczać włączenie nowo wyświęconych do grona diakonów.
Nowo wyświęceni diakoni będą przede wszystkim asystować biskupowi lub kapłanowi w czasie Mszy św. Diakon czyta podczas Eucharystii Ewangelię, rozdziela wiernym Komunię Św., może głosić Słowo Boże (homilię, kazanie), a także może udzielać chrztu św., czy też prowadzić ceremonie pogrzebowe.