Ta szkoła nie ma szczęścia. Choć co roku, jako jedyna taka placówka w Polsce, pomaga kilkudziesięciu rodakom ze Wschodu „wrócić na ojczyzny łono”. – Od wielu lat toczymy bój o własną siedzibę. Odbijamy się od urzędniczych drzwi, bo nikt nie chce wesprzeć placówki, która potrzebuje stałego finansowania, by edukować 150 uczniów, zapewnić im internat i utrzymanie.