Jest to koprodukcja Teatru Powszechnego i Akademii Teatralnej w Warszawie, spotkanie z młodością, wdziękiem, z tym, co po drodze gubimy, a bez czego życie traci kolor. To, co urzeka w dziesiątce wykonawców – studentów warszawskiej Akademii Teatralnej – to bezpretensjonalność, prostota, szczerość. I mimo że przez dwie godziny słuchamy znanych nam piosenek (m.in. Piaf, Brela, Młynarskiego), ich interpretacja sprawia, że wydaje nam się, że słyszymy je pierwszy raz.