Jej realistyczne malarstwo przekracza granice doświadczenia. Zaproszona do namalowania chwili zwiastowania, stworzyła scenę niemal współczesną. Jej anioł nie ma skrzydeł ani żadnych atrybutów nieba, uwaga skupia się na kobiecych twarzach.

Beata Stankiewicz, która w 1998 r. ukończyła z wyróżnieniem ASP w Krakowie w pracowni prof. Józefa Lucjana Ząbkowskiego, swoją malarską przygodę rozpoczęła od pracy nad dziełami monumentalnymi, ale z czasem jej artystyczne poszukiwania zaczęły krążyć wokół portretów. Stąd m.in. cykle podobizny zakonników dominikańskich, „Dawni mistrzowie” czy zrealizowany w ramach stypendium MKiDN w 2020 r. „Stare kobiety są nieśmiertelne”. Na pierwszy rzut oka jej płótna nie mają charakteru religijnego, ale w każdym z nich w zwyczajności dostrzec można transcendencję. 20 prac, dużych i małych, portretów i pozornie pustych przestrzeni, obejrzeć można do września w Muzeum Archidiecezji Warszawskiej.