Tekst Klausa Kinskiego, w reżyserii Michała Zadary, wykonany brawurowo przez Barbarę Wysocką na scenie Przodownik Teatru Dramatycznego, staje się nieoczekiwanie tekstem głęboko ewangelicznym. Barbara Wysocka od pierwszej kwestii przyjmuje na siebie rolę rzecznika Chrystusa. Chrystus zaś, w takiej interpretacji, staje się rzecznikiem człowieka – odrzuconego, skazanego na margines, jeśli nie na bruk. Gdy pominiemy złą legendę Kinskiego, który zresztą pewnie nie bez powodu, na swój skandalizujący sposób, odwoływał się do Ewangelii, pozostanie nam wielkopostne misterium pasyjne, nie tyle odśpiewane, co z furią wykrzyczane.