Uroczystość przyjęcia nowych członków Archikonfraterni Literackiej odbyła się podczas Mszy św. w uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Eucharystii przewodniczył bp Józef Górzyński, obchodzący rocznicę święceń biskupich.

- Gdy zastanawiamy się, jak prowadzić życie chrześcijańskie w świecie zamętu, musimy pamiętać że jesteśmy dziećmi światłości. Tą światłością jesteśmy oświecani w każdym sakramencie. Możemy ją poznać, bo prawdą jest Chrystus. Nastawienie umysłu na słuchanie tej prawdy to początek naszego chrześcijańskiego życia. Czy jednak słuchamy jak Matka Najświętsza? Czy jesteśmy gotowi skorygować nasze życiowe plany pod wpływem tego, co Bóg mówi do nas? I tak jak Ona powiedzieć: "Niech mi się stanie według słowa Twego"? - pytał bp Józef Górzyński.

Po homilii w poczet członków Archikonfraterni zostali włączeni: Tadeusz Burchacki z parafii MB Nieustającej Pomocy na Saskiej Kępie, inicjator wzniesienia wielu pomników i tablic upamiętniających polską tradycję narodową i niepodległościową, Andrzej Melak z parafii św. Elżbiety w Powsinie, prezes Komitetu Katyńskiego i radny Warszawy od 2010 r., oraz Józef Zbigniew Polak, architekt i projektant wielu świątyń w Polsce i na świecie, w tym Świątyni Opatrzności Bożej.

Nowi bracia otrzymali charakterystyczne dla Archikonfraterni niebieskie kontusze.

Archikonfraternia Literacka Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny została założona w roku 1507 przy nieistniejącym dziś kościele św. Jerzego jako bractwo kościelne - konfraternia. Uzyskała ona od Papieża Klemensa X w roku 1673 tytuł i przywileje Archikonfraterni (arcybractwa). Po kilku zmianach miejsca spowodowanych m.in. wojną szwedzką, od 1669 r. działa nieprzerwanie przy archikatedrze św. Jana - zawsze związana z Warszawą. Archikonfraternia sprawuje pieczę nad kaplicą zamykającą prawą nawę katedry, zwaną "Kaplicą Literacką". W 2003 r. złożono w niej relikwie błogosławionego arcybiskupa Zygmunta Szczęsnego Felińskiego, który był wpisany do ksiąg bractwa jako najwyższy zwierzchnik Archikonfraterni w okresie, gdy był arcybiskupem Warszawy.

Konfratrzy od początku prowadzili działalność charytatywną i edukacyjną. W XIX w. bractwo rozwinęło pomoc i opiekę dla wdów i sierot. Zdelegalizowana w okresie komunizmu Archikonfraternia odrodziła się 20 lat temu. W okresie stanu wojennego dwudziestu braci działało w Prymasowskim Komitecie Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i ich Rodzinom. Archikonfraternia prowadziła punkt charytatywny świadczący pomoc dla rodzin internowanych oraz dla tych którzy utracili pracę i innych potrzebujących. Z pomocy skorzystało ponad 5 tys. osób. Organizowano liczne odczyty w kościołach z udziałem luminarzy nauki. Wydano trzydzieści "Zeszytów Społecznej Nauki Kościoła". Wtedy też działalność bractwa przekroczyła granice Warszawy. Zostały założone domy grupujące konfratrów mieszkających poza Warszawą. Działalność kontynuują Domy w Bydgoszczy i Mysłowicach. Dziś bracia szerzą kult NMP Niepokalanie Poczętej, Królowej Polski, włączają się w działalność na rzecz chorych, prowadzą działalność wydawniczą i dbają o własną formację przez stałe uczestnictwo w rekolekcjach i Mszach św.

Obecnie do Archikonfraterni należą ludzie, którzy w większości zawsze brali czynny udział w życiu społecznym. Wśród nich są kombatanci odznaczeni wysokimi odznaczeniami. Mimo podeszłego wieku są nadal czynni na terenie swych parafii i to nie tylko na niwie kościelnej.

Na sztandarze Archikonfraterni Literackiej wyhaftowane są dwie daty: 1507, czyli moment założenia Archikonfraterni przy nieistniejącym dziś kościele św. Jerzego przy ul. Świętojerskiej oraz 1669 - data zainstalowania na stałe przy archikatedrze św. Jana Chrzciciela.