Jego życie bezcenną lekcją

Tomasz Gołąb Tomasz Gołąb

publikacja 31.07.2016 16:02

- Ma wyraziste poglądy, których potrafi bronić z poszanowaniem wobec antagonistów i odpowiedzialności za własne słowa. W centrum stawia człowieka, wspólnotę i dążenie do kompromisów. Cechuje go po prostu przyzwoitość - mówiła Hanna Gronkiewicz-Waltz, uzasadniając przyznanie tytułu Honorowego Obywatela Warszawy prof. Adamowi Strzemboszowi.

Jego życie bezcenną lekcją - Nie zasłużyłem na ten zaszczyt - mówił prof. Adam Strzembosz, odbierając tytuł Honorowego Obywatela Warszawy Tomasz Gołąb /Foto Gość

- Nie mam żadnych zasług bojowych. W czasie Powstania Warszawskiego byłem małym chłopcem. Jestem tym bardziej zaszczycony i zawstydzony, że w przeddzień 72. rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego uzyskuję tak wysoki splendor. Z Warszawą byłem związany nie tylko urodzeniem. Tu przeżywałem okupację, stalinizm i stan wojenny. Z Warszawą łączą się też moje najlepsze okresy życia - okres "Solidarności" i przebudowy państwa polskiego. To był wielki honor i wielkie szczęście, że dożyłem tego okresu - mówił prof. Strzembosz, odbierając z rąk przewodniczącej Rady Miasta Ewy Malinowskiej-Grupińskiej tytuł Honorowego Obywatela Warszawy.

Uroczystość odbyła się w sali balowej Zamku Królewskiego. Honorowymi obywatelami Warszawy byli m.in. Józef Piłsudski, Ignacy Jan Paderewski, Józef Haller, Maria Skłodowska-Curie i św. Jan Paweł II. Adam Strzembosz jest 74. honorowym warszawiakiem.

- Pan profesor ma wyraziste poglądy, których potrafi bronić z poszanowaniem wobec antagonistów i odpowiedzialnością za własne słowa. W centrum stawia człowieka, wspólnotę i dążenie do kompromisów. Cechuje go po prostu przyzwoitość. Wczoraj papież powiedział, że chce się uczyć od młodych. Ale to pana życie jest bezcenną lekcją - podkreśliła H. Gronkiewicz-Waltz, która wnioskowała do Rady Miasta o odznaczenie profesora.

Prof. Adam Justyn Strzembosz (ur. 11 września 1930 r. w Warszawie) jest prawnikiem, sędzią i profesorem nauk prawnych. Pełnił funkcję wiceministra sprawiedliwości (1989-1990), pierwszego prezesa Sądu Najwyższego i przewodniczącego Trybunału Stanu (1990-1998). Maturę uzyskał w 1949 r., następnie rozpoczął dwustopniowe studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim, tytuł magistra uzyskał w roku 1953 na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. W 1969 r. zdobył stopień doktora, a w 1979 r. - doktora habilitowanego, w 1986 r. natomiast otrzymał tytuł profesora nauk prawnych. W latach 1953-1956 pracował w centrali Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie. Odbył aplikację sądową. Od 1961 do 1968 r. był sędzią Sądu Powiatowego Warszawa-Praga, a od 1966 r. - sędzią Sądu Wojewódzkiego dla m.st. Warszawy. W roku 1974 podjął pracę w Instytucie Badania Prawa Sądowego, gdzie w 1980 r. objął stanowisko docenta.

Po 1980 r. zaangażował się w organizację niezależnych struktur związkowych w Ministerstwie Sprawiedliwości, wszedł w skład Zarządu Regionu Mazowsze. Był też delegatem na I Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” w Gdańsku, gdzie został wybrany do Krajowej Komisji Rewizyjnej. Po wprowadzeniu stanu wojennego został odwołany ze stanowiska sędziego Sądu Wojewódzkiego, a kilka dni później - ze stanowiska docenta w IBPS.

W latach 80. A. Strzembosz uczestniczył w pracach Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności. W latach 1982-1989 był wykładowcą Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Jednocześnie współpracował z podziemnymi strukturami „Solidarności”. Podczas obrad Okrągłego Stołu został przewodniczącym podzespołu ds. prawa i sądów, a następnie pełnił funkcję przewodniczącego komisji prawa i sprawiedliwości Komitetu Obywatelskiego przy przewodniczącym NSZZ „Solidarność” Lechu Wałęsie.

We wrześniu 1989 r. A. Strzembosz został powołany przez premiera Tadeusza Mazowieckiego na stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości. W lipcu 1990 r. objął stanowisko sędziego Sądu Najwyższego, po czym - decyzją Sejmu - został wybrany na pierwszego prezesa SN. Funkcję tę pełnił do roku 1998, będąc z urzędu również przewodniczącym Trybunału Stanu.

W marcu 1995 r. zgłosił swoją kandydaturę w wyborach prezydenckich, ostatecznie jednak wycofał się, popierając H. Gronkiewicz-Waltz.

W 1998 r. prof. Strzembosz powrócił do pracy na KUL. W roku 2000 został powołany na stanowisko profesora zwyczajnego tej uczelni. Był również wykładowcą Akademii Polonijnej w Częstochowie. W latach 2002-2004 zasiadał w Radzie Konsultacyjnej Centrum Monitoringu Wolności Prasy Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Odznaczony został Orderem Orła Białego, Krzyżem Wielkim Polonia Restituta oraz Orderem Świętego Grzegorza Wielkiego.