"Kościół zawsze staje po stronie prawdy. Kościół zawsze staje po stronie ludzi pokrzywdzonych. Dzisiaj Kościół staje po stronie tych, którym odebrano wolność, którym łamie się sumienie" - powiedział bł. ks. Jerzy Popiełuszko podczas swojej pierwszej Mszy św. w intencji Ojczyzny.

Od 28 lutego 1982 r. do 26 sierpnia 1984 r. ks. Jerzy Popiełuszko odprawił w kościele pw. św. Stanisława Kostki 26 Eucharystii w tej intencji.

Nie szukał popularności, choć w dużej mierze właśnie dzięki tym celebracjom, podczas których starał się umacniać ich uczestników w wierze, nadziei i miłości oraz postawach pro-społecznych i patriotycznych, stał się osobą znaną w całej Polsce i poza jej granicami.

Nikogo nie potępiał, apelował o prawdę, rezygnację z nienawiści i chęci odwetu za doświadczane krzywdy, wielokrotnie powtarzając za św. Pawłem by „zło dobrem zwyciężać”.

Mimo to skupił na sobie ostrze nienawiści reżimowej propagandy oraz pasmo szykan i represji ze strony władz PRL, uwieńczone męczeństwem w październiku 1984 roku.

Pierwsza Msza św. w intencji Ojczyzny odbyła się 11 tygodni po wprowadzeniu stanu wojennego. Inicjatorem Eucharystii był ks. prałat Teofil Bogucki, który poprosił o to bł. ks. Popiełuszkę.

Ksiadz Jerzy Popieluszko zwyciezal dobrem -cz .1
Helenka15100 Ksiądz Jerzy Popiełuszko, posługując od maja 1980 r. przy parafii św. Stanisława Kostki na warszawskim Żoliborzu, sprawował codzienną posługę sakramentalną, ale także powierzoną mu działalność duszpasterską niezwiązaną bezpośrednio z parafią, m.in. duszpasterstwo średniego personelu medycznego czy duszpasterstwo ludzi pracy.

W okresie stanu wojennego i później, zaangażował się w niesienie pomocy dla osób represjonowanych i prześladowanych przez władze PRL.

"Msze św. w intencji Ojczyzny i tych, którzy dla niej cierpią najbardziej" - tak brzmiała pełna intencja tych Mszy, podczas których ksiądz Jerzy modlił się o uwolnienie aresztowanych, za dusze zabitych, za pobitych, prześladowanych, poniżanych, wyrzucanych z pracy.

Jego kazania miały wymowę religijno-patriotyczną i oparte były na Ewangelii, nauce papieża Jana Pawła II oraz prymasa Stefana Wyszyńskiego.

W kazaniach tych ksiądz Jerzy mówił o aktualnych problemach społecznych i polityczno-moralnych, o krzywdzie i niesprawiedliwości, o demoralizacji i ateizacji, o łamaniu podstawowych praw człowieka, o przemocy i zniewoleniu.

Odważnie głosił chrześcijańskie i narodowe wartości, występował w obronie zdelegalizowanej „Solidarności”.

- To jest zasadniczy cel, by te cierpienia, których ludzie doznają każdego dnia w pracy, w więzieniach, na ulicy, by to nie było zmarnowane. To jest rola księdza, by te cierpienia narodu poprzez ofiarę Mszy św. skierować w stronę Boga, by Bóg mógł je zmieniać na łaski potrzebne do umocnienia nadziei, do trwania w dobrych postanowieniach, do rozszerzania braterstwa i solidarności miedzy ludźmi - mówił w jednym z wywiadów ks. Jerzy.

Kazania ks. Popiełuszki koncentrowały się zawsze na Ewangelii w duchu przesłania św. Pawła: „Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj” (Rz 12,21).

Mszom za Ojczyznę towarzyszyły liczne nawrócenia, wielu powracało do Kościoła po kilkunastu czy kilkudziesięciu latach, wielu prosiło o chrzest. Ludzie wychodzili z kościoła wyciszeni, uspokojeni wewnętrznie i skłonni do życzliwego patrzenia nawet na swych wrogów.

Ks. Jerzy mówił o godności osoby ludzkiej i wynikającym z tego prymacie jednostki w ładzie społecznym, o wolności, która musi mieć odniesienie do dobra, prawdy i miłości, o postawie solidarności i potrzebie zaangażowania w budowę wspólnego dobra, o prawach człowieka.

Był to prosty wykład nauczania społecznego Kościoła. Zawsze rzetelnie się do niego przygotowywał, konsultując tematykę z proboszczem i abp. Ignacym Tokarczukiem, arcybiskupem przemyskim. Homilie pisał ręcznie i zawsze dbał o godną oprawę artystyczną liturgii.

Zapraszał aktorów scen warszawskich, którzy czytali lekcje z Liturgii Słowa, a po Komunii św. - patriotyczne wiersze Juliusza Słowackiego, Zygmunta Krasińskiego czy Marii Konopnickiej. Do tematów kazań zawsze nawiązywały dekoracje w prezbiterium.

Ksiądz Jerzy sam dobierał teksty do recytacji dla aktorów. Wyjaśniał, że skoro to ma być jego słowo, to musi być przez niego wybrane. Aktorów zapraszała, w porozumieniu z ks. Jerzym, Roma Szczepkowska. Teksty do recytacji przekazywały mu też poetki Teresa Boguszewska (Anna Królak) i Joanna Śledziewska.

W niedzielę 28 lutego o godz. 19 na początku Mszy św. Zbigniew Zapasiewicz odczytał wiersz: „Do Matki Bożej Częstochowskiej”, czytanie z Księgi Mądrości - aktor Szczepkowski.

Na zakończenie śpiewano popularną w tamtym czasie pieśń: "Ojczyzno ma, tyle razy we krwi skąpana…" i hymn "Boże coś Polskę". 

Wielu ludzi unosiło wtedy palce w kształcie litery „V” symbolizującej zwycięstwo, ale ksiądz Jerzy prosił, by zamiast tego gestu podnosić krzyż - znak Chrystusowego zwycięstwa, bo - jak mówił - przez krzyż idzie się do zmartwychwstania. Innej drogi nie ma.

Na Msze przyjeżdżali ludzie z całej Polski. I nie tylko z Polski. Tu, zasłuchani w proste słowa i myśli wypowiadane przez ks. Jerzego, odzyskiwali wewnętrzny spokój, nadzieję, wyciszali się. - Tu ludzie wylewają swój żal, swój ból w modlitwie, w spontanicznym śpiewie i w milczeniu, które również jest jakąś wielką modlitwą - wspominał w wywiadzie bł. ks. Jerzy.

- Uczestniczyłam we Mszach świętych za Ojczyznę, z których czerpałam siłę do przetrwania tego trudnego okresu. Z nabożeństw wychodziłam wzmocniona duchowo i z nadzieją, że Pan Bóg wysłucha błagania swojego ludu. Obecność wielotysięcznych tłumów modlących się w intencji Ojczyzny utwierdzała mnie w przekonaniu, że ludzi podobnie myślących jest bardzo dużo - mówi Katarzyna Soborak, kierownik Ośrodka Dokumentacji Życia i Kultu Błogosławionego Księdza Jerzego Popiełuszki, notariusz w procesie beatyfikacyjnym.

Na Mszach św. za Ojczyznę gromadziły się coraz liczniejsze tłumy, nieraz ponad 20 000 osób. Po Eucharystii duchowny dziękował wiernym za przybycie i apelował o spokojne rozchodzenie się do domów.

- To nie kto inny, w właśnie ksiądz Jerzy po raz pierwszy publicznie w Warszawie zaapelował o dialog społeczny, by wiarygodni przedstawiciele całego narodu w imię dobra Ojczyzny zasiedli przy jednym stole i cierpliwie, z szacunkiem wobec siebie nawzajem, wspólnie szukali rozwiązania wszystkich bolesnych spraw. Słowa, które wypowiedział w ostatniej z wygłoszonych homilii na Mszy za Ojczyznę, 26 sierpnia 1984 roku, półtora miesiąca przed śmiercią, jak dobre ziarno drążyły potem myśli wielu - twierdzi ks. prof. Tomasz Kaczmarek, postulator w procesie beatyfikacyjnym ks. Jerzego Popiełuszki w Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. - Jest tytuł ku temu, by mówić, że jego nauczanie przygotowało transformacje społeczne, które dokonały się w Polsce w kolejnym dziesięcioleciu. Ich skutek dalszy był taki, że po raz pierwszy w historii Europy nowożytnej cały system polityczny został obalony bez krwawej rewolucji - dodaje.

Władze komunistyczne uważnie obserwowały Msze św. w intencji Ojczyzny odprawiane na Żoliborzu. Bardzo szybko zarzucono ks. Jerzemu, że organizuje w kościele św. Stanisława Kostki uroczystości polityczne, godzące w zasady ustroju oraz zagrażające bezpieczeństwu i porządkowi w stolicy. W gęstniejącym z miesiąca na miesiąc tłumie wiernych obecni byli zawsze agenci służb bezpieczeństwa, gotowi do prowokacji i wywołania zamieszek wśród rozmodlonego tłumu.

Ks. Jerzy stał się dla komunistycznych władz politycznym wrogiem, którego należało bezwzględnie zneutralizować. Dlatego rozpoczęły akcję szeroko zakrojonego nękania go i systematycznej inwigilacji, a także usiłowały wywierać naciski na warszawską Kurię, aby ograniczyła działalność ks. Popiełuszki. Publikowano również szkalujące go materiały w prasie - ówczesny rzecznik rządu posunął się nawet do tego, by Msze za Ojczyznę nazwać „seansami nienawiści” oraz „sesjami politycznej wścieklizny”.

W tym roku przypada kilka ważnych rocznic związanych z życiem bł. ks. Jerzego Popiełuszki i jego sanktuarium na Żoliborzu. 14 września parafia św. Stanisława Kostki będzie obchodzić jego 70 rocznicę urodzin.

Wcześniej, 28 maja przypada też 45-lecie święceń kapłańskich ks. Jerzego. Parafia obchodzi w tym roku także swoje 90-lecie. Erygował ją 25 grudnia 1927 r. kard. Aleksander Kakowski.

- Pragniemy uczcić te rocznice wspólnym dziełem przysposobienia miejsca jego kultu w stołecznym Sanktuarium projektując kaplicę w kościele, gdzie przez pond 4 lata sprawował posługę i które głosi Jego pamięć już od 33 lat. Potrzebujemy ok. miliona złotych, by unowocześnić Muzeum w podziemiach kościoła, wprowadzając narzędzia multimedialne dla zwiedzających, przeprowadzić cyfryzację archiwaliów dot. ks. Jerzego i udostępnić je w sieci, a wykorzystując najnowsze technologie mobilne umożliwić w internecie zwiedzanie Muzeum w kilku językach - zachęca ks. Marcin Brzeziński, proboszcz żoliborskiej parafii, przypominając, że wszyscy gorąco modlą się o rychłą kanonizację po cudownym uzdrowieniu we francuskim Créteil umierającego na raka  mężczyzny. W roku 2015 akta procesu kanonizacyjnego ks. Jerzego trafiły do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych.

Więcej o zbiórce: www.popieluszko2017.pl.

Pełne teksty kazań bł. ks. Jerzego