To spotkanie z cyklu „Obserwatorium wiary” miało tytuł „Świętość po świecku”. Spotkania te odbywają się z inicjatywy świeckich dominikanów w klasztorze na Służewie. Prelekcję na temat duchowości świeckich wygłosiła Elżbieta Wiater, doktor teologii na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II i historyk Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, a także autorka książek, m.in. „Wypisz, wymaluj. Święci dominikańscy”.

Inspiracją do podjęcia tego właśnie tematu była wydana niedawno adhortacja apostolska papieża Franciszka „Gaudete et exsultate” o powołaniu do świętości w świecie współczesnym, a także osobiste poszukiwania.

Grzech i łaska

Prelegentka wyjaśniła, że dążenie do świętości wpisane jest w życie każdego chrześcijanina, niezależnie od stanu, w jakim żyje. Podobna myśl zawarta jest w najnowszej adhortacji papieża Franciszka „Gaudete et exsultate”: „Mamy pokusę, aby sądzić, że świętość jest zarezerwowana tylko dla tych, którzy mają możliwość oddalenia się od zwykłych zajęć, aby poświęcać wiele czasu modlitwie. Ale tak nie jest. Wszyscy jesteśmy powołani, by być świętymi, żyjąc z miłością i dając swe świadectwo w codziennych zajęciach, tam, gdzie każdy się znajduje” – pisze papież. Prelegentka przytoczyła definicję świętości znajdującą się w tym samym dokumencie: „Świętość chrześcijańska to nic innego jak życie pełnią miłości”. Dlatego „miarą świętości jest to, jak wiele jest w naszym życiu z Chrystusa oraz na ile, mocą Ducha Świętego, kształtujemy nasze życie na podobieństwo Jego życia”. Doktor Wiater wskazała także na korzeń świętości, którym jest zjednoczenie z Chrystusem, jakie dokonuje się w chrzcie świętym. Dopiero konsekwencją życia w zjednoczeniu jest moralność. – Prosić o chrzest to decydować się na świętość – wyjaśniła. Zaznaczyła, że świętość nie oznacza życia bez grzechu, a doświadczenie słabości jest potrzebne, gdyż uświadamia nam, iż tym, który nas przemienia, jest Chrystus.

Forma i treść

Istotną częścią wykładu o świętości w codzienności było doświadczenie kryzysu wiary. E. Wiater wyjaśniła, że jego najczęstszą przyczyną jest życie moralne pozbawione autentycznej więzi z Bogiem. – Jeśli wychowując dziecko, narzucimy mu formę, a nie wypełnimy jej treścią, w życiu takiego człowieka prędzej czy później dojdzie do kryzysu. Taka osoba ma wówczas dwa wyjścia: albo wejdzie na drogę dojrzalszego chrześcijaństwa, albo odrzuci Kościół, który będzie dla niej źródłem opresji – powiedziała. Nawiązując do nauczania papieża Franciszka, przypominała, że nieprzyjacielem świętości jest gnostycyzm i pelagianizm – czyli pokusa „zamknięcia Boga” w skończoności rozumu lub w dążeniu do świętości opartym na wysiłkach własnej woli.

Trzy filary

W ostatniej części spotkania E. Wiater przedstawiła trzy filary, na których powinno opierać się chrześcijańskie życie świeckich. Są to: modlitwa, życie sakramentalne oraz bycie we wspólnocie. Prelegentka przypomniała priorytetową rolę modlitwy, która otwiera na Bożą łaskę, oczyszcza, kształtuje od środka, pozwala usłyszeć głos Boga i ukierunkowuje na ostateczny cel życia człowieka. Publicystka zachęcała, by modlić się, wykorzystując „wolne przestrzenie czasowe”, np. na przystanku czy w przychodni, oraz traktować modlitwę jako formę spędzania czasu w rodzinie. Przypomniała także, że jedność z Chrystusem umacniają sakramenty – chrzest, który daje początek zjednoczeniu, Eucharystia i spowiedź św., która praktykowana pod okiem stałego spowiednika może stać się narzędziem doskonalenia cnót. Na zakończenie wymieniała cechy, którymi powinien charakteryzować się współczesny święty: cierpliwość i łagodność, radość i poczucie humoru, odwaga mówienia o Bogu, znajomość Chrystusa. Zachęcała, by w codzienności czynić małe gesty z wielką miłością i szukać równowagi między rozwojem duchowym a obowiązkami stanu. – Współczesny święty powinien być człowiekiem konsekwentnym i wytrwałym, któremu nie brak odwagi, cierpliwie podejmującym codzienne zadania – powiedziała. Analizując nauczanie Jana Pawła II i papieża Franciszka, zwróciła uwagę, że powraca w nich ten sam motyw: współczesny świat cierpi na brak nadziei. – Świeccy są powołani, by dać światu nadzieję, gdyż mamy ją od Boga – mówiła.