Ostatniego sierpnia 1944 r. Niemcy zbombardowali kościół i klasztor ss. sakramentek na Nowym Mieście. Pod gruzami poległo 37 sióstr, 4 księży, 12 sierot, kilku powstańców i blisko tysiąc cywilów. Gdy spadały bomby siostry trwały na adoracji. Życie ofiarowały za wolną i Chrystusową Polskę. Wśród zabitych mniszek były te, które wcześniej świadomie ofiarowały swoje życie jako zadośćuczynienie za wolność kraju. Prosiły, by ich ofiara wyjednała miłosierdzie dla ojczyzny. „Aby Polska, gdy powstanie, nie była ani biała, ani czerwona, ale Chrystusowa” – tak sformułowała intencję jedna z poległych zakonnic.

Z całego zgromadzenia bombardowanie cudem przeżyła matka przełożona, 9 sióstr i 4 postulantki. - Uratowały się te siostry, które nie złożyły przyrzeczenia oddania życia. Jedna z nich. s Celestyna Wielowieyska nie bardzo czuła w sercu taką potrzebę, ale chciała ofiarować swoje życie w akcie solidarności z pozostałymi mniszkami. Z tą niepewnością poszła do matki przełożonej, a ta zabroniła jej tego surowo. Okazało się to opatrznościowe, bo s. Celestyna przeżyła bombardowanie, szybko wróciła na zgliszcza i energicznie zajęła się odbudową kościoła i zgromadzenia. Później została jego przełożoną – wyjaśnia matka Blandyna, przeorysza warszawskiej wspólnoty.

  1 września 2019 r. o godz. 17 benedyktynki sakramentki zapraszają na Msze św. w intencji poległych 75 lat temu podczas bombardowania Nowego Miasta Polaków. Agnieszka Kurek-Zajączkowska / Foto Gość

Książka prezentuje tło wojennych i powstańczych losów wspólnoty mniszek, które zdecydowały się otworzyć klauzurę, by pomóc powstańcom i ludności cywilnej w bardzo trudnych chwilach. Materiały do publikacji zostały zbierane w  60. i 70. latach ubiegłego wieku, gdy żyło jeszcze wielu świadków wydarzeń powstańczych. Dzięki ich świadectwu i wspomnieniom zachowały się bezcenne wiadomości także o życiu zgromadzenia przed wojną i w trakcie okupacji.

Prócz zapisu czasu wojennych książka pokazuje codzienne życie wspólnoty i umacnianie ducha sióstr. Dowiadujemy się w jakich okolicznościach za klauzurą zaistniało radio, jak zakonnice z zamożnych rodzin umartwiały się czyszcząc buty innym siostrom, czego nigdy wcześniej nie robiły w domu lub też jak hucznie siostry świętowały jubileusz 250 lat istnienia.  

W publikacji znalazły się również wydarzenia powojenne, a wśród nich odnalezienie Pana Jezusa.

"We wtorek paschalny 1947 siostry Egidia i Rafaela  w towarzystwie jednego z pracowników  udały się do podziemi,a by w nich trochę pogrzebać. W drodze nuciły " Trzy Maryje poszły ..." nie przypuszczając, jak dalece sprawdza się słowa tej pieśni. Spuściły się po drabinie pod dawną kaplice Najświętszego Sakramentu i poruszyły gruz od strony małej wnęki przy chórze. Zaczął się on momentalnie sypać, a jednocześnie spośród zwałów wysunęło sie tabernakulum, bursa i pognieciony kielich. Sisotra Egidia pierwsza wzięła do reki bursę i otwarła ją - były w niej komunikanty. Pozostawiwszy na razie cenną zdobycz w podziemiach, pobiegła do domu  z radosną nowiną „Znalazłyśmy Pana!” - czytamy w epilogu.

Obecne wydanie "Daniny krwi" jest drugim. Pierwotnie książka ukazała się w Paryżu w 1977 r.

1 września o godz. 17,  w 75. rocznicę bombardowania kościoła św. Kazimierza i klasztoru sakramentek, za poległych zostanie odprawiona Msza św. Po Eucharystii będzie można zejście do krypty, by pomodlić się i zapalić świece. Natomiast 8 września o godz. 18 mniszki zapraszają do zwiedzania kościoła i krypty połączonego z prelekcją historyczną  Katarzyna Majcherek „Historia klasztoru ss. benedyktynek sakramentek i kościoła św. Kazimierza”.