Magnetyzm ks. Jerzego

Męczennik z Żoliborza przyciąga coraz więcej młodych. To z myślą o nich powstała nowa strona muzeum, fanpage na Facebooku i spotkania na temat jego duchowości.

Katarzyna Soborak chce, żeby przetrwała pamięć o ks. Popiełuszce. Agata Ślusarczyk /Foto Gość

Esther Pape ma 20 lat i mieszka w Szkocji. Jeszcze do niedawna o ks. Jerzym Popiełuszce, błogosławionym męczenniku z Żoliborza, nie wiedziała kompletnie nic.

Dziś potrafi powiedzieć, ile miał wzrostu, że lubił podróżować, a jego ulubionymi tajemnicami różańca były bolesne. W czerwcu tego roku w swojej parafii zorganizowała nawet wystawę o ks. Jerzym i Solidarności. Codziennie modli się za jego wstawiennictwem i powtarza, że go kocha jak najlepszego przyjaciela. – Młodzi ludzie potrzebują takiego świętego jak ks. Jerzy, który nie będzie nawracał ich na siłę poprzez kazania, lecz poprzez swoją własną postawę i drogę życia – mówi Szkotka.

To jedna z wielu młodych osób, które zaprzyjaźniły się z błogosławionym męczennikiem i chcą podążać jego śladami. – Mamy coraz więcej narzędzi, by z wiedzą o ks. Jerzym docierać do młodych. To jest nasz priorytet – cieszy się Paweł Kęska, odpowiedzialny m.in. za promocję i nowe projekty w Muzeum Księdza Jerzego Popiełuszki.

Duchowość w praktyce

O tym, że błogosławiony męczennik potrafi pociągnąć młodych, można się było przekonać podczas prowadzonych w ubiegłym roku przez Muzeum „Fakultetów z Wolności” – spotkań z historykami i świadkami życia ks. Jerzego. . – Poruszył mnie stosunek ks. Jerzego do drugiego człowieka, jego otwarta postawa nawet wobec wrogów. To, o czym czytamy w Ewangelii, ks. Jerzy pokazywał swoim życiem – mówi Katarzyna Mróz, która jest zafascynowana jego życiem, prowadzi fanpage męczennika na Facebooku. Śledzi go już ponad 6 tys. internautów. Jest także jedną z kilkunastu osób, która po uczestnictwie w fakultetach chce nadal zgłębiać wiedzę na temat męczennika i żyć jego przesłaniem. W odpowiedzi na te poszukiwania przy sanktuarium bł. ks. Jerzego Popiełuszki ma powstać grupa formująca się w duchu życia i nauczania ks. Jerzego.

Uczył nas człowieczeństwa

Bezcennym „narzędziem” przekazującym wiedzę o męczenniku są jego świadkowie. Można ich spotkać na warcie przy grobie ks. Jerzego, jako przewodników w muzeum, pracowników służby informacyjnej czy medycznej. Wiele ze wspomnień można odsłuchać na uruchomionej z okazji 35. rocznicy śmierci ks. Jerzego stronie internetowej. Elżbieta Murawska jest emerytowaną pielęgniarką. Mimo swojego wieku wciąż pełni dyżur medyczny podczas uroczystości organizowanych przez sanktuarium. – Ksiądz Jerzy pomagał ludziom świeckim odkryć swoje miejsce w Kościele i służyć bliźnim w duchu Ewangelii – mówi. I wspomina, jak wielokrotnie kapelan ludzi pracy prosił ją, by pomogła chorym i potrzebującym medycznej opieki – bez względu na polityczną opcję. – Uczył nas, że człowiek jest człowiekiem. Na tym polegało jego posłannictwo. I nadal jest aktualne, by ludzie nie byli podzieleni, ale jednoczyli się w duchu solidarności – mówi.

Postać ks. Jerzego i moment jego śmierci ze wzruszeniem wspomina także Katarzyna Soborak, założycielka i kierownik Ośrodka Dokumentacji Życia i Kultu Błogosławionego Księdza Jerzego Popiełuszki. – Przy grobie ustawiały się bardzo długie kolejki. To było takie nasze „Santo subito”. Wszyscy uważaliśmy, że ks. Jerzy jest męczennikiem i powinien zostać jak najszybciej wyniesiony na ołtarze. Jako Kościelna Służba Informacyjna pracowaliśmy z ogromnym zaangażowaniem, żeby tak się stało – mówi.

W efekcie zebrana przez KSI dokumentacja o ruchu pielgrzymkowym, cudach i łaskach za przyczyną ks. Jerzego przyczyniła się do rozpoczęcia procesu beatyfikacyjnego, a znajdujący się w mieszkaniu ks. Jerzego Ośrodek Dokumentacji Życia i Kultu Błogosławionego Księdza Jerzego Popiełuszki to obecnie potężne i w większości zdigitalizowane już archiwum zawierające tysiące dokumentów, zdjęć i nagrań. Muzeum wraz z IPN-em przygotowało lekcję historii dla młodych i konkurs literacki „Zło dobrem zwyciężaj”. Patronuje także pielgrzymce rowerowej śladami ks. Jerzego organizowanej przez duszpasterstwo ze św. Anny, gdzie kapłan przez rok pracował.