Spojrzenie Pauliny Krajewskiej na ikonę różni się od klasycznych szkół: ruskiej czy bizantyjskiej. Wykorzystując tradycyjny warsztat, surowość lipowej deski pokrytej płótnem, świeżość ręcznie ucieranych farb, stworzyła własny styl ukazywania fragmentów Starego i Nowego Testamentu. Niewielki format obrazów, maleńkie miniaturowe ujęcia w delikatny, łagodny sposób zapraszają odbiorcę do kontemplacji.