W obchodach wzięły udział koła różańcowe, Katolickie Stowarzyszenie Energetyków „Nazaret”, pielgrzymi piesi z Pabianic, pielgrzymi rowerowi z Podkowy Leśnej, pielgrzymka z Wyszkowa i Zambrowa.

- Naszym marzeniem było wybrać się do Niepokalanowa od dawna. Przyjechało nas 8 osób. Jesteśmy amazonkami. Dzisiejsze uroczystości są dla nas niespodzianką, z której bardzo się cieszymy. Wędrujemy po różnych sanktuariach. Jesteśmy po operacjach onkologicznych. Modlimy się o zdrowie fizyczne i psychiczne dla nas i rodzin - mówią Barbara Reinke i Beata Pisińska z Zambrowa.

Foto Gość DODANE 14.08.2021 AKTUALIZACJA 14.08.2021

80. rocznica śmierci św. o. Kolbe

Z całej Polski do Niepokalanowa przyjechali czciciele św. Maksymiliana, by uczcić 80. rocznicę jego śmierci.  

Głównym punktem obchodów była Eucharystia sprawowana na ołtarzu polowym za bazyliką. Mszy  św. przewodniczył kard. Robert Sarah, do niedawna prefekt Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów w Watykanie.

- Ten święty polski franciszkanin jest dla całego Kościoła w świecie wzorem życia chrześcijańskiego. Oparł swoje życie na trzech filarach: krzyżu, Eucharystii i Maryi. Przyjmijmy te filary i my, a nasze życie będzie odpowiedzią chrześcijańskiego powołania. Świat przekonuje nas, że życie jest piękne, kiedy wyeliminuje się z niego krzyż. A krzyż jest wyrazem najważniejszej miłości Boga. Bez Boga człowiek jest biedny, bo pozbawiony wszystkiego. Jeśli chcemy być ludźmi bogatymi, pozwólmy Bogu być w naszym życiu. Tylko krzyż czyni z nas prawdziwych uczniów Jezusa. O. Maksymilian nie odrzucił krzyża, a szedł z nim – mówił w kazaniu kard. Sarah.

Przypomniał, że o. Kolbe był dogłębnie zakochany w Matce Bożej. - Nie przypadkiem ostatnie słowa przed śmiercią właśnie do Niej skierował. A było to: Zdrowaś Maryjo. Całe życie poświęcił na szerzenie Jej kultu. Pielęgnował głęboką i dogłębną cześć do Cudownego Medalika, by pozwolić się dotknąć Miłości Boga. Kto czule kocha Maryję jest w stanie utrzymać swój wzrok na Jezusie i w ten sposób zostać Jego przyjacielem. Kto przebywa w towarzystwie Maryi, nie może  obawiać się ataku złego. Pozwólcie kształtować się miłości Jezusa. Ona wynosi człowieka do świętości – zachęcał gość z Rzymu.

Oprawę muzyczną Eucharystii przygotował zespół Mazowsze, który po modlitwie wykonał okolicznościowy koncert.

Do Niepokalanowa przybyły grupy zorganizowane i osoby indywidualne. Pielgrzymowały też rodziny z dziećmi.  - Chciałam posłuchać kard. Saraha.  Przyjeżdżamy do Niepokalanowa z całą rodziną na zawierzenie się Matce Bożej w pierwsze soboty miesiąca. To jest nasza pogłębiona modlitwa. Jak po zawierzeniu dzieje się coś dobrego, to wiemy komu to zawdzięczamy. Przystąpiłam też do Rycerstwa Niepokalanej  – mówi Renata z Warszawy.

- Niedawno byłem w Muzeum Powstania Warszawskiego, gdzie także o. Kolbe jest upamiętniony. Odwiedziłem Oświęcim. Widziałem miejsca, gdzie przebywał. Jeśli ktoś oddaje życie za innego, to wielka dla niego chwała. A już wcześniej o. Kolbe zrobił wiele dobrego. Założył Niepokalanów, wydawał gazetę, a wszystko dla Matki Bożej. Mieszkam 20 km stąd, w Brwinowie i co roku przyjeżdżam tu na odpust w sierpniu – mówi Tadeusz Błaszczak.

Hasło tegorocznych obchodów 80, rocznicy śmierci św. o. Maksymiliana "Nie umarł, oddał życie" nawiązuje do słów jakie wypowiedział Jan Paweł II w dniu kanonizacji o. Kolbe w Watykanie w dniu 10 października 1982 r.: "Na to, co się stało w obozie Oświęcim (Auschwitz) patrzyli ludzie. I chociaż oczom ich musiało się zdawać, że „pomarł” towarzysz ich kaźni, chociaż po ludzku „odejście jego” mogli uważać za „unicestwienie” – to przecież w ich świadomości nie była to tylko „śmierć”. Maksymilian nie „umarł” – ale „oddał życie… za brata”. Była w tej straszliwej po ludzku śmierci cała ostateczna wielkość ludzkiego czynu i ludzkiego wyboru; sam się dał na śmierć z miłości. I było w tej jego ludzkiej śmierci przejrzyste świadectwo dane Chrystusowi: świadectwo dane w Chrystusie godności człowieka, świętości jego życia i zbawczej mocy śmierci, w której objawia się potęga miłości".

Po południu w Niepokalanowie odbyło się nabożeństwo upamiętniające przejście świętego z doczesności do wieczności, tzw. transitius. Zawierało ono opis męczeństwa św. o Kolbe, teksty liturgiczne, dobrane pieśni oraz psalmy i choć miało charakter powagi, nie było nabożeństwem żałobnym. Rozpoczęło się w celi, z której o. Maksymilian został zabrany przez Niemców, a zakończyło się w bazylice.