Wkażdy piątek po Mszy św. porannej w kościele przy ul. Wolskiej zostaje kilkadziesiąt osób. Zwykle tych samych. Zabytkowa świątynia, w której po rzezi Woli Niemcy urządzili obóz przejściowy dla umęczonych warszawiaków, rozbrzmiewa rozważaniami kolejnych stacji Drogi Krzyżowej. Janina Nadłonek, która prowadzi modlitwę, stara się, by dla każdego było to duchowe przeżycie. W jej domu piętrzy się kilkadziesiąt różnych tekstów – okolicznościowe, maryjne, ułożone przez świętych, ukochane przez mistyków.

Każdego tygodnia uczestnicy nabożeństwa słyszą inny. Wielokrotnie zdarzało się, że prosili o podzielenie się tekstem, bo słowa szczególnie zapadły im w serce. Wchodząc do świątyni, Janina Nadłonek przystaje w kruchcie przy zabytkowym krucyfiksie. „Jezu cichy i pokornego serca, uczyń serce moje według serca Twego” – modli się, wierząc, że gdy Chrystus napełni ją pokorą i miłością, łatwiej będzie jej dźwigać swój własny krzyż.