Ból nie odpuszczał miesiącami. Cierpiąca na guza jelit Kazimiera Gruszczyńska prawie nie dawała jednak po sobie tego poznać. Jej towarzyszki zapamiętały, że po nieprzespanej nocy potrafiła swoje łóżko oddać wracającej z dyżuru siostrze i nieraz opróżniała szafę dla tych, którzy byli w potrzebie. Sama powtarzała, że jest dzieckiem krzyża, a swoim siostrom mówiła: „Każdy dzień uważaj jako ostatni zarobek na wieczność”.

GOSC.PL DODANE 03.04.2013 AKTUALIZACJA 03.04.2013

Powtarzała, że jest dzieckiem krzyża

Z jej inicjatywy powstało w Warszawie wiele instytucji niosących pomoc potrzebującym. Biskup radomski Henryk Tomasik prosi o dokumenty, pisma lub wiadomości, które mogłyby rzucić światło na życie matki Kazimiery Gruszczyńskiej, założycielki Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek od Cierpiących. 

Kazimiera Gruszczyńska (1848-1927), założycielka Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek od Ciepiących od najmłodszych lat oddała się bez reszty Jezusowi poprzez prywatny ślub czystości oraz w podjętej drodze życia zakonnego. W 1875 r. wstąpiła do Posłanniczek Serca Jezusowego, pierwszego zgromadzenia bezhabitowego założonego przez o. Honorata Koźmińskiego. W 1882 r., na polecenie o. Honorata objęła kierownictwo warszawskiego zakładu dobroczynnego „Przytulisko", w którym miała utworzyć wspólnotę zakonną, oddającą się posłudze chorym i cierpiącym - Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek od Cierpiących. Matka Kazimiera prowadziła je przez 45 lat.

Była inicjatorką wielu dzieł i placówek dla: chorych, ubogich, bezdomnych, samotnych matek i sierot. Bezwarunkowo oddana drugiemu człowiekowi dotkniętemu cierpieniem, broniąca każdego życia od poczęcia, aż do naturalnej śmierci, sama także doświadczona była wieloletnim, ciężkim cierpieniem – uczyła, jak je mężnie przyjmować i znosić. Zmarła w Kozienicach w opinii świętości. Od 2013 r. toczy się jej proces beatyfikacyjny.

18 i 19 marca przeprowadzono prace ekshumacyjne pod nadzorem trybunału kościelnego, powołanego przez metropolitę warszawskiego kard. Kazimierza Nycza. Wydobyte z grobu ziemnego doczesne szczątki matki Kazimiery Gruszczyńskiej zostały oczyszczone i kanonicznie rozpoznane przez biegłych z anatomii. Następnie złożono je w miedzianej urnie, którą hermetycznie zamknięto i opieczętowano lakowymi pieczęciami kurii. Urna została przekazana księdzu portatorowi, którego zadaniem było przewiezienie jej do Kozienic i przekazanie trybunałowi kościelnemu, powołanemu przez bp. Marka Solarczyka, ordynariusza radomskiego.

Według Informacji Postulacji Sługi Bożej Kazimiery Gruszczyńskiej, w skład komisji ekshumacyjnej weszli duchowni, siostry ze Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek od Cierpiących, a także świadkowie autentyczności grobu sługi Bożej na ołtarze, biegli z anatomii i medycyny oraz pomocnicy techniczni.

19 marca, po przewiezieniu urny do domu Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek od Cierpiących w Kozienicach, na czas prawnego przekazania jej trybunałowi, doczesne szczątki Sługi Bożej złożono w poświęconej jej Izbie Pamięci, zorganizowanej w pokoju, w którym Kazimiera Gruszczyńska zmarła. Po odczytaniu dokumentów, zaprzysiężeniu Trybunału i stwierdzeniu nienaruszalności pieczęci, urnę procesyjnie przeniesiono do kaplicy bocznej kościoła św. Józefa i złożono w drewnianym sarkofagu, który opatrzono lakową pieczęcią kurii radomskiej.

W procesie beatyfikacyjnym trzeba udowodnić, że kandydat do chwały ołtarzy praktykował w stopniu heroicznym wszystkie cnoty, jak również wyprosić cud za jego przyczyną. Dlatego po dokonanych czynnościach uczestnicy wspólnie odmówili tajemnicę chwalebną różańca: Zmartwychwstanie Pana Jezusa, prosząc o rychłą beatyfikację m. Kazimiery.

Zgodnie z wytycznymi prawa kanonizacyjnego cześć publiczna należna jest tylko relikwiom błogosławionych i świętych dopiero po oficjalnym orzeczeniu Kościoła, wyrażającym się w beatyfikacji i kanonizacji. Dlatego, zgodnie z wytycznymi prawa kanonizacyjnego i instrukcją Stolicy Apostolskiej “Sanctorum Mater”, doczesnym szczątkom sługi Bożej nie oddawano czci publicznej.

Czynności związane z ekshumacją, rekognicją i przeniesieniem doczesnych szczątków Kazimiery Gruszczyńskiej zrealizowano w 107. rocznicę konsekracji kaplicy pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy, znajdującej się w Domu Generalnym Zgromadzenia i dopełniono w uroczystość św. Józefa, patrona, którego sługa Boża otaczała szczególną czcią.