Książka „Puszcza Kampinoska. Opowieści o wydmach, mokradłach i sosnach. Przewodnik po krajobrazach przyrodniczo-kulturowych” to wyraz zachwytu nad bliską, a jednocześnie tak mało poznaną przez warszawian Puszczą Kampinoską. Publikacja zrodziła się z miłości do lasu. Jest owocem gruntownego wykształcenia autorów, ale też wielu godzin spędzonych na szlakach i w terenie. Twórcy opowiadają w niej o krajobrazie i kulturze, geologii i historii, grzybach i zwierzętach, roślinach i ludziach. Wędrują po starych mapach i miejscach, których już nie ma. Wzbudzają zachwyt nad pięknem puszczy i uzmysławiają jej majestat.

„Nie można przywrócić puszczy jej pierwotności. To, co zostało przekształcone przez człowieka, pozostanie takie na zawsze. Można natomiast przywrócić puszczy jej charakter. Można tworzące ją drzewostany zostawić samym sobie i pozwolić im się zapuszczyć, zestarzeć, rozpaść i ponownie odrodzić. My, ludzie, możemy uwolnić puszczę spod naszej kontroli. I pozwolić jej żyć” – piszą na początku.Choć autorzy są przewodnikami po Kampinoskim Parku Narodowym, to w książce nie ma opisów szlaków ani tras. − Chcieliśmy o KPN opowiedzieć nie w taki sposób, jak na wycieczce. Puszcza narodziła się 11 tysięcy lat temu. Wyszła z rzeki, bo tutaj rozciągała się wielka Prawisła, która zbierała wody z Bugu, Narwi, a nawet z Niemna. Meandrując, stopniowo odsłaniała łachy piachu, zachodnie wiatry zaczęły formować wydmy, a w ich obniżeniach powstawały zabagnione tereny. I taka mozaika utrzymuje się do dzisiaj. To jest wielka wartość tego miejsca. Staraliśmy się pokazać, że las jest rzeką zmian. To też cenne archiwum historii, nie tylko środowiska, ale także ludzi i podejścia do krajobrazu – mówi Tomasz Związek, współautor. Mocną stroną publikacji są barwne zdjęcia widoków, zwierząt, ptaków, roślin, ale też drewnianych domków, krzyży czy mogił.

− Ta książka jest o puszczy, ale też o fotografii, o tym, jak na nią patrzeć, jak czytać krajobrazy, gdzie znajdować inspiracje. Prawie wszystkie zdjęcia zostały wykonane ze szlaków. Dwa zostały zrobione na wycieczce naukowej, po uzyskaniu zgody dyrekcji KPN. To przykład fotografii etycznej, odkrywania krajobrazów i historii − mówi Jacek Marek, miłośnik fotografii i autor zdjęć.

Książka jest też zachętą, by w tym unikatowym jak na europejskie warunki kompleksie leśno-wydmowo-bagiennym odpocząć, pobyć z własnymi myślami, „wychodzić” wiele rzeczy trapiących ludzką duszę.

Wydawnictwo Paśny Buriat ufundowało trzy książki dla naszych Czytelników.