Polska to Polacy. Nie wystarczy mówić po polsku by być Polakiem. Tu gdzie jestem, wśród najnowszej emigracji spotkałem tylko jednego człowieka, który wyjechał wraz z całą rodziną, negatywnie zweryfikowanego członka WSI, który cokolwiek rozumie z otaczającej rzeczywistości. Jego bohaterowie nie są moimi, to sobie od razu ustaliliśmy. Ale ogląd sytuacji mamy zbliżony i diagnozę na przyszłość. Natomiast reszta, te tysiące, młodych i starych, którzy tu przez ostatnie lata, nie ma o niczym pojęcia. Mamy do czynienia z bezmyślnym stadem, gnanym wiatrem historii, w którym czasem jednostki przeczuwają, że chyba coś jest nie tak, ale nie ma to i tak wpływu na ich bezmyślne życie. Ilu Polaków zostało pośród tych, którzy posługują się językiem polskim? Nie wiem, ale to co słyszę, ta całkowita utrata zdolności wykrzesania jakiejkolwiek samodzielnej myśli z tych łepetyn, mnie przeraża. To nie dotyczy tylko Smoleńska, to dotyczy absolutnie wszystkich dziedzin bytu narodowego. Polski już nie ma, zostało paru pogrobowców, prawdopodobnie uda się to, co nie udało się zaborcom - Polacy rozpłyną się pośród innych narodów bez śladu. Podczas ostatniej wojny udało się fizycznie zlikwidować elitę i zastąpić ją sowiecką atrapą, teraz tych atrap jest więcej, ale polskiej elity już nie ma. Zostały nieliczne pamiątki historyczne po Polakach. Większe szanse na ich uratowanie mają starzy lwowiacy, czy wilnianie, niż ludność kraju. Kto ma w ludziach wyzwolić zdolność myślenia? By myśleć, trzeba mieć czym.