Pod słowami Psalmu XLI: "Otchłań przyzywa otchłań - więc nawałnicą wściekłą, na moje serce spadło udręczeń całe piekło" w tłumaczeniu Witolda Gomulickiego, wiele osób w dzisiejszych, niełatwych czasach może się podpisać - zauważają organizatorzy 14. edycji Festiwalu Nowe Epifanie. "Intencją psalmisty jest jednak opowieść o przejściu przez otchłań jako doświadczeniu ubogacającym” - czytamy w zaproszeniu.

14. edycja Festiwalu Nowe Epifanie poświęcona zostanie właśnie pojęciu otchłani. Łacińskie słowo limbus, tłumaczone jako otchłań, ma swoje bardziej precyzyjne odpowiedniki, takie jak krawędź, skraj czy też granica. Otchłań nie znajduje się więc w centrum.

"Chrześcijaństwo przez wieki sytuowało ją na krawędzi piekła - jako miejsce, które do końca piekłem nie jest, ale pozostaje pod jego wpływem. Ten topograficzny rys wydaje się jednak dzisiaj mniej istotny od wyobrażenia otchłani jako egzystencjalnej, bezdennej ciemności, agresywnej siły wkradającej się w życie człowieka w postaci pustki, samotności, bezwładu i depresji. Otchłań wyrzuca nas więc ze zwyczajnych ram, kierując w przestrzeń przejściową, niedookreśloną, stanowiącą dla nas wyzwanie, nierzadko ściągającą nas na dno" - wskazują organizatorzy festiwalu.

- Chrześcijańska opowieść o otchłani przez wieki dobitnie konfrontowała nas ze śmiercią, z utratą, opuszczeniem, głęboką niepewnością i lękiem egzystencjalnym. Jednak, wraz z rozpadem chrześcijańskiej narracji, wiele z tych doświadczeń straciliśmy z pola widzenia, oddaliliśmy je od siebie w sposób głęboko nieuświadomiony. Podejmując ten temat w ramach Festiwalu, chcemy się do niego zbliżyć - wskazują organizatorzy, zapowiadając cele wydarzenia.

Tegoroczny program festiwalowy zagości na deskach Nowego Teatru, Teatru Powszechnego, TR Warszawa, Komuny Warszawa, w Galerii Prześwit, Muzeum Narodowym w Warszawie, Państwowym Muzeum Etnograficznym oraz w kościele ewangelicko-reformowanym.

Więcej informacji na stronie: https://noweepifanie.pl >>