– Prymas Tysiąclecia był wielkim zwolennikiem ekumenizmu, choć władze komunistyczne przedstawiały go jako człowieka o przeciwnych poglądach – mówił bp Bronisław Dembowski z PWTW. Hierarcha wspominał, że w styczniu 1964 r. Prymas chciał wybrać się do Rzymu na obrady soborowe, ale nie otrzymał paszportu, bo według władz, działał na szkodę państwa polskiego. Janusz Poniewierski z wyd. „Znak” przedstawił realizację postanowień Soboru kard. Wyszyńskiego oczami środowiska „Tygodnika Powszechnego”. –  Redakcja „Tygodnika” oraz wydawnictwo „Znak” zarzucały kard. Wyszyńskiemu tradycjonalizm, autorytatywny styl kierowania Kościołem oraz niezrozumienie Soboru. Prymas z kolei zarzucał im  nowinkarstwo – podkreślił Poniewierski. Dodał jednak, że kard. Wyszyński wykazywał mimo wszystko ogromną wielkoduszność wobec „Znaku” i „Tygodnika”. Osobiste świadectwo złożył kard. Józef Glemp, Prymas Senior. – Biskupi polscy na Vaticanum II odznaczali się pobożnością, ukazywali światu nieznaną twarz socjalizmu, który gnębił wyznawanie wiary – wspominał. O kard. Wyszyńskim i ks. Franciszku Blachnickim jako osobach mających różne wizje realizacji reform Soboru Watykańskiego II mówił z kolei Zbigniew Nosowski z „Więzi”. – Ks. Blachnicki wychodził z założenia, że w Polsce mamy do czynienia z ludźmi ochrzczonymi, ale praktycznie niewierzącymi. Prymas uważał z kolei, że naród jest wierzący – zauważył.  – Kard. Wyszyński uważał, że zmian liturgicznych nie należy sprowadzać tylko do zewnętrznych form. Odnowa liturgiczna musi być głębsza. Był zdania, że właściwe będzie powolne tempo zmian – powiedział z kolei ks. dr Piotr Walendzik z PWTW. Konferencję,  zorganizowaną przez Ośrodek Dokumentacji i Studiów nad Osobą i Nauczaniem Kardynała Stefana Wyszyńskiego UKSW poprzedziła Msza św. w kościele pokamedulskim na Bielanach.