Co roku na pola Olszynki Grochowskiej ściągały tłumy warszawiaków. Całe rodziny przyglądały się rekonstrukcji zwycięskiej bitwy. Wrażenie, nie tylko na najmłodszych, robili galopujący ułani, szarże kawaleryjskie wojsk polskich i rosyjskich, salwy artyleryjskie z efektami specjalnymi oraz walki na bagnety. Od huku armaty niektórzy zatykali uszy.

W sumie w odtworzenie bitwy angażowało się kilkuset rekonstruktorów – także z Rosji czy Białorusi. Koszt całego przedsięwzięcia opiewał na 60 tys. zł. W tym roku obchody były skromniejsze. - Mimo iż rada miasta przyznała nam środki na inscenizację, fizycznie ich nie otrzymaliśmy. Władze miasta wymawiały się kryzysem. Mimo to grupa około 50 pasjonatów zorganizowała pokaz – wyjaśnia Adam Sujecki, porucznik kawalerii ochotniczej 1. Pułku Ułanów Krechowieckich, komendant placu.

Uroczystość rozpoczęła Msza św. sprawowana w kościele pw. Najczystszego Serca Maryi pod przewodnictwem bp. Kazimierza Romaniuka. – Pamięć o bohaterach to nasza powinnoś. Gdy zapominany o nich, ponownie skazujemy ich na śmierć – powiedział na początku Eucharystii bp Romaniuk. Dodał także, że Mszę św. sprawuje w 88. rocznicę powstania parafii - wotum za zwycięską bitwę - modląc się za jej budowniczych.

Po Eucharystii rekonstruktorzy przemaszerowali w kierunku Olszynki Grochowskiej. W Alei Chwały przy ul. Traczy została odegrana „Warszawianka”, po której pod Pomnikiem Bitwy pod Olszynką Grochowską zaprezentowały się grupy rekonstrukcyjne. – Przedstawiliśmy wyszkolenie kawalerii w temacie musztry paradnej – mówi Adam Sujecki. Na polach bitewnych został odegrany hymn. Przy monumencie odbyła się modlitwa i apel pamięci. Pod pomnikiem zostały złożone wieńce.

Do starcia pod Olszynką Grochowską doszło 25 lutego 1831 r. w lasku w rejonie Grochowa. Na Warszawę maszerowała wówczas ok. 60 tys. armia feldmarszałka Iwana Dybicza. Drogę do stolicy zagrodziła jej prawie dwukrotnie mniejsza armia Królestwa Polskiego.

Bitwa była heroiczna i najkrwawsza w historii Powstania Listopadowego. Rosjanie stracili około 12 tys. żołnierzy, Polacy około 7 tys. Poległ m.in. gen. Franciszek Żymirski, a faktyczny głównodowodzący po stronie polskiej gen. Józef Chłopicki został ciężko ranny. Dzięki determinacji polskich żołnierzy Warszawa na długie miesiące pozostała wolna.

Organizatorami uroczystości rocznicowych byli Rady i Zarządy Dzielnic m.st. Warszawy Pragi-Południe, Rembertowa, proboszczowie parafii pw. Najczystszego Serca Maryi oraz św. Wacława, Krąg Pamięci Narodowej, Stowarzyszenie Olszynka Grochowska.

W rekonstrukcji wzięli udział członkowie z następujących grup: 1. Pułku Ułanów Krechowieckich, 10. Pułk Ułanów Litewskich, 7. Pułk Lansjerów Nadwiślańskich Krechowieckich (II szwadron z Gładyszowa), 4. Pułk Piechoty Księstwa Warszawskiego, 4. Pułk Piechoty Królestwa Kongresowego, 9 konnych, 30 piechoty.