Zmarła projektantka wystroju kościoła św. Marcina

Msza św. pogrzebowa z odprowadzeniem prochów Zmarłej na cmentarz odbędzie się 18 marca o 14.30 w Laskach.

Siostra Alma urodziła się 28 lipca 1930 r. w Poznaniu. Gdy wybuchła wojna, jej rodzina przeniosła się do Warszawy. Anna uczyła się i była w internacie w tajnej szkole u sióstr niepokalanek. Po wojnie uczyła się jeszcze cztery lata w Szymanowie do uzyskania matury (1945-49). Następnie pięć lat studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu – wydział architektury wnętrz. Po dyplomie zgłosiła się do Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża i została przyjęta do postulatu 6 stycznia 1955 r. Pierwsze śluby złożyła w sierpniu 1956 r., a profesję wieczystą - 15 sierpnia 1962 r.

W grudniu 1956 r. wraz z grupą sióstr została przeniesiona do Warszawy, do poaugustiańskiego klasztoru przy ul. Piwnej, który Prymas Stefan Wyszyński przeznaczył na dom generalny i formacyjny zgromadzenia oraz siedzibę duszpasterstwa niewidomych. Siostra rozpoczęła pionierską pracę związaną z odbudową przylegającego do klasztoru a zrujnowanego w czasie Powstania Warszawskiego kościoła św. Marcina. Jego nowoczesny wystrój jest autorskim projektem siostry. Swoim projektem wystroju kościoła św. Marcina, z pierwszym w Warszawie stałym ołtarzem, przy którym kapłan mógł sprawować Eucharystię zwrócony twarzą do ludu, s. Alma włączyła się w nurt odnowy soborowej. 

W 1964 r. została mianowana mistrzynią nowicjatu, a rok później radną generalną. Na przestrzeni 1965-1988 przyczy­niła się do projektów lub adaptacji w duchu posoborowym wszystkich kaplic w zgromadzeniu. W 1972 r. została przełożoną domu macierzystego w Laskach. Zbiegło się to w czasie z jego przebudową, trwającą do 1983. Siostra Alma odpowiadała za całościowy projekt i jego wykonanie. Była czynnie włączona w nadbudowę trzeciego piętra klasztoru na Piwnej (adaptacja strychu po pożarze w 1978 r.), w budowę „Domu Nadziei” dla niewidomych kobiet w Żułowie na Lubelszczyźnie oraz Domu św. Rafała w Laskach.

Funkcję przełożonej generalnej s. Alma pełniła przez dwie kadencje (1977-83, 1983-89). W latach 1978-1987 siostra była członkinią Konsulty Wyższych Przełożonych Żeńskich Zgromadzeń Zakonnych i trzykrotnie reprezentowała Konsultę w sesjach Międzynarodowej Unii Przełożonych Wyższych w Rzymie jako delegatka z terenu Polski i krajów wschodnich. Przez wiele lat była zaangażowana w prace różnych komisji Episkopatu: Komisji Sztuki Sakralnej (1965-1975 i w 1989), Komisji Charytatywnej (1984), Komisji ds. Kultury (1994).

Od 1989 r. przez dwa lata była mistrzynią junioratu, ale posługę te przerwała choroba. W przerwach między pobytami w szpitalach s. Alma pracowała w szkole podstawowej w Laskach, a następnie w Rabce–Zdroju, przy przebudowie odzyskanego budynku Szkoły św. Tereski, adaptowanego na szkołę z internatem dla niewidomych. Wtedy powstał także projekt tamtejszej kaplicy, którego realizacji siostra towarzyszyła już z laskowskiej infirmerii.

W 2011 r. została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za zasługi w budowaniu Polski niepodległej, szczególnie za udział i pomoc klasztoru w Warszawie w działalności Prymasowskiego Komitetu Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i ich Rodzinom.