- Chciałbym, abyśmy co roku, 17 marca, obchodzili narodowy dzień pamięci Polaków ratujących Żydów. To wymaga decyzji polskiego parlamentu - Sejmu i Senatu - dlatego zdecydowałem się przygotować projekt ustawy w tej sprawie, który w najbliższym czasie, w najbliższych godzinach trafi do Sejmu i mam nadzieję, że zostanie tam bez zbędnej zwłoki przyjęty - powiedział prezydent Andrzej Duda podczas uroczystości z okazji 75. rocznicy powstania Rady Pomocy Żydom „Żegota” przy Delegaturze Rządu RP na Kraj. Prezydent zaznaczył, że była to pierwsza i jedyna instytucjonalna, państwowa forma pomocy Żydom, na których dokonywano zagłady w okresie II wojny światowej. Wymienił też nazwisko Zofii Kossak-Szczuckiej i Wandy Krahelskiej-Filipowiczowej, które zdecydowały się 27 września 1942 roku na utworzenie tego "dzieła miłosierdzia, pomocy i braterstwa". - Żadna inna organizacja w skali świata wówczas nie może się poszczycić takimi zasługami w dziedzinie ratowania ludzkiego życia - dodał.
Podczas uroczystości prezydent Andrzej Duda wręczył Ordery i Krzyże Odrodzenia Polski Polakom ratującym Żydów w czasie II wojny światowej. Otrzymali je:
- Zofia BARUTOWICZ-WORWA, która wraz z rodziną ukrywała Edwarda Lichtmana.
- Zofia BUBLIK, która od grudnia 1941 r. do stycznia 1945 r. ukrywała Ruth Skowrońską.
- Alicja DRZAŁ, która pomagała rodzicom w ukrywaniu Izaaka Elsnera oraz zaopatrywaniu jego rodziców, przebywających w Getcie Warszawskim.
- Janina KISIEL-DMETRECKA, która w majątku Wierzbowiec na Podolu ukrywała, wraz z ojcem, Erwina Sindhausa i Ritę Lubliner.
- Zofia KRZYŻANOWSKA, która od października 1940 r. do stycznia 1945 r. ukrywała wraz z rodziną rodziny Bermanów i Jabłkowskich.
- Lucjanna KUŹNICKA, która wraz z rodziną ukrywała, w skrytce pod podłogą swego domu, Mojżesza i Chaima Frymelów.
- Marianna KWIATKOWSKA, która od sierpnia 1942 do stycznia 1945 r. ukrywała, wraz z rodziną, Jakuba Rotfelda.
- Stanisław LESZCZYŃSKI, który od listopada 1942 r. do lipca 1944 r. wraz z rodziną ukrywał rodziny Feldmanów i Grodzickich.
- Wiktor ROGOZIŃSKI, który od grudnia 1943 r. do stycznia 1945 r. ukrywał w swoim domu Salomona Szpringera.
- Zofia SIENIEŃSKA, której rodzina ukrywała rodzinę Konów i Koberów.
- Helena SZAREK, która udzielała pomocy uciekinierom z brańskiego getta - rodzinie Fimkelsztejnów, czasowo ukrywała Wewko Alperina.
- Kazimiera TRĘBACZ, która od sierpnia 1942 r. ukrywała Pinkusa Jakubowicza.
- Tadeusz KARCZMARCZYK (pośmiertnie), który wraz z rodziną, w latach 1941-1942 ukrywał w okolicach Treblinki dwie żydowskie rodziny - w sumie czternaście osób.
- Wincentyna i Stanisław WOLSCY (pośmiertnie), którzy od 1942 r. ukrywali siostry Bruchę i Rachelę Rubinowicz.
- Zofia BEREJ, która w domu rodzinnym ukrywała podczas okupacji dwie kobiety i dwie dziewczynki narodowości żydowskiej.
- Stanisława BOROŃCZYK, która w rodzinnym gospodarstwie rolnym ukrywała rodziny Pańskich i Heymarów.
- Józef JAROSZ, który od stycznia 1943 r. do stycznia 1945 r. ukrywał czternastoosobową rodzinę zbiegłą z getta w Zakliczynie.
- Wiktoria JURASZEK, która wraz z bratem ukrywała zbiega z obozu Auschwitz, obywatela Czechosłowacji, Roberta Wolfa.
- Stanisława KAC, która wraz z rodzicami opiekowała się żydowską dziewczynką.
- Anna KOPEĆ, która od 1942 r. ukrywała, wraz z mężem, w swoim domu dziewięcioosobową rodzinę Krugerów.
- Jarosława KOPICZAK, która jako pracująca w krakowskim oddziale "Żegoty" wyprowadzała dzieci i rodziny z getta. Ponadto od marca 1943 r. do stycznia 1945 r. ukrywała w swoim mieszkaniu rodzinę Khanów i Felicję Vogler.
- Dorota KUC, która od stycznia do marca 1945 r. ukrywała w swoim gospodarstwie Josefa i Shloma Lindenbaumów, którzy zbiegli z "marszu śmierci" podczas likwidacji obozu Auschwitz.
- Tadeusz KURKA, który od jesieni 1943 r. ukrywał sześciu uciekinierów z lwowskiego getta.
- Zofia LESZCZYŃSKA, która od października 1941 r. do stycznia 1943 r. w rodzinnym gospodarstwie rolnym ukrywała rodziny Pańskich i Heymarów.
- Anna LEWANDOWSKA, która od września 1942 r. do lipca 1944 r. ukrywała w swoim domu Abrama Klajmana i Zejlika Ledermana. Bezinteresownie udzielała pomocy Żydom ukrywającym się w kompleksie Stary Las koło Lublina.
- Bożena LUTCZYN, która w swoim krakowskim mieszkaniu ukrywała rodzinę Wolfów, była łączniczką w Tymczasowym Komitecie Pomocy Żydom "Żegota".
- Henryk MAŁKIEWICZ, który od stycznia 1943 r. do stycznia 1945 r. ukrywał w młynie dzierżawionym przez ojca pięć osób narodowości żydowskiej, zaopatrywał mieszkańców getta w Ostrowcu Świętokrzyskim.
- Bolesława OSTROWSKA, która wraz z mężem ukrywała w swoim gospodarstwie Różę Grynbaum.
- Stefania PISAREK, która od stycznia 1942 r. do maja 1945 r. ukrywała w Łękach Dolnych k. Dębicy Berlema i Annę Sturm.
- Stefania REZNER, która w styczniu 1945 r. pomagała w ukrywaniu w gospodarstwie rodziców trzech zbiegów pochodzenia żydowskiego z obozu w Auschwitz.
- Rajmunda ROZBICKA, która od czerwca 1942 r do lipca 1944 r. opiekowała się Noemi Kapel, dziewczynką, która była świadkiem rozstrzelania swoich rodziców.
- Stanisława ROZTROPOWICZ-SZKUBEL, której rodzina przez 9 miesięcy, od lipca 1943 r. ukrywała żydowską dziewczynę, Sabinę Kagan.
- Waleria SKWARCEWICZ, która od listopada 1942 r. , po likwidacji getta w Duniłowiczach, ukrywała, wraz z rodziną, cztery osoby narodowości żydowskiej.
- Kazimierz SZCZĘSNY, który w rodzinnym gospodarstwie koło Wołomina ukrywał, wraz z rodziną, rodzinę Sztarkierów.
- Bogdan SZYMAŃSKI, który wraz z rodziną od 1940 r. ukrywał w swoim mieszkaniu w Warszawie Ewę Zelkowitz.
- Anna SZYMCZYK, której rodzina od października 1942 r. ukrywała Halinę Leszczyńską, ocalałą z getta w Rawie Mazowieckiej.
- Maria ŚNITKO, która od marca 1943 r. do maja 1944 r. z rodziną ukrywała Borisa Kotlera.
- Hanna TABORSKA, która wraz z rodzicami pomagała w czasie okupacji wielu osobom narodowości żydowskiej. m.in. przez kilka miesięcy ukrywała w swoim mieszkaniu Biankę Perlmutter.
- Irena WALULEWICZ, która od lipca do listopada 1943 r. ukrywała w swoim domu w Święcianach Goldę Fajgel.
- Stanisław WĘGŁOWSKI, który po likwidacji getta w Ludwipolu opiekował się Rodziną Wexslerów.
- Remigiusz WĘGRZYNOWICZ, który od grudnia 1942 r. do lutego 1943 r. ukrywał w swoim mieszkaniu Szarlottę Katz.
- Zdzisław ZAWADA, który wraz z rodziną w gospodarstwie w Osielcu od sierpnia 1942 do lutego 1943 ukrywał rodzinę Zolmanów.
- Stanisław GOLEŃ (pośmiertnie), którego rodzina ukrywała Annę Parzyczewską.
«
‹
1
›
»
oceń artykuł