Ojciec Kijas, franciszkanin, profesor teologii i nauczyciel akademicki wielu uczelni w Polsce i za granicą, był przez 10 lat relatorem procesu beatyfikacyjnego kard. Wyszyńskiego. Przygotowując dokumentację procesu, przebrnął przez kilometry akt, dokumentów, świadectw i niepublikowanych zapisków Prymasa Tysiąclecia. W żadnym nie znalazł nawet cienia ludzkich wad, które stanęłyby na przeszkodzie wyniesieniu na ołtarze sługi Bożego. Mimo to oparł się pokusie przedstawienia jego pomnikowej sylwetki. Zamiast monumentalności szukał w postaci kardynała "drugiego dna", duchowego piękna, ludzkiej wrażliwości, pragnień i lęków, odwagi i tęsknoty za miłością.

- Czasami wiele o człowieku mówi nawet jego nazwisko. Wyszyński chciał być wyższy niż szarość dnia codziennego. Chciał się wznosić ponad zwyczajny bieg spraw i sięgać głębi życia, do czegoś, co jest ważniejsze, ma drugie dno - mówi mieszkający dziś w Rzymie, przy pl. Weneckim, franciszkanin. - Autentycznego Wyszyńskiego trzeba było szukać w odcieniach, poza głosem mikrofonu, gdy mógł być autentycznie sobą, pewny, że nie jest podsłuchiwany i śledzony - dodaje, opisując Prymasa Tysiąclecia jako osobę prostą w obejściu, w gestach, zachowaniu, byciu, dialogach. Kogoś, kto mimo wielkiej inteligencji nie przytłaczał sobą i swoją osobowością.