"Nigdy nie utraciliście wewnętrznej wolności, dlatego mogliście wychowywać kolejne pokolenia" przejdź do galerii

W ocenie prezydenta drugą zasługą - niemal tak samo wielką jak pierwsza - było wychowanie kolejnych pokoleń. - Pewnie nie byłoby wolnej, całkowicie suwerennej Polski, gdyby nie krew przelana przez powstańców warszawskich, gdyby nie tamto bohaterstwo, tamten wysiłek. Co przekonuje młodych ludzi, by tutaj przyjeżdżali? Co przekonuje dzisiaj młodych ludzi do postaw patriotycznych, do tego, by sami poświęcali się dla umacniania polskiej suwerenności i niepodległości, budowania patriotyzmu dla umacniania pamięci o tym, co ważne dla umacniania pamięci niepodległości Polski? - pytał A. Duda.

Przypomniał, że choć prawda o Powstaniu Warszawskim przez wiele lat utrzymywana była w tajemnicy, mimo to powstańcy przekazali późniejszym pokoleniom "odwagę i rozwagę”, dzięki którym udało się odzyskać pełną suwerenność bez przelewu krwi.  

- Dzisiaj dziękujemy Bogu, że jesteście, że dajecie świadectwo, że wciąż macie siłę, by je dawać, spotykać się z młodymi i im powiadać, pokazywać im zdjęcia. Popatrzcie na swoje twarze na tych zdjęciach - na twarze powstańców warszawskich, dziewcząt i chłopców, najczęściej uśmiechnięte, ale zawsze jasne. To są jasne, piękne twarze młodych ludzi, którzy w coś wierzą. To są twarze młodych ludzi, którzy mają iskrę w oczach. To nie są twarze zmęczonych, pognębionych ludzi, którzy są w niewoli. Nie! To są twarze ludzi wolnych - powiedział prezydent.

- Nigdy tej wolności wewnętrznej nie utraciliście. To dlatego właśnie mogliście kolejne pokolenia wychować w wierze, że tą wolność uda się odzyskać. Z całego serca wam za to dziękujemy. Jesteście bohaterami nie tylko Powstania Warszawskiego. Jesteście bohaterami późniejszych dziesiątek lat wychowania kolejnych pokoleń - i to jest wasza wielka zasługa dla suwerennej i niepodległej Rzeczypospolitej - podkreślił prezydent, dodając jednocześnie, że nikt nie przywróci życia poległym, ani nie usunie blizn, które zostały po ranach i bólu po stracie najbliższych i dramatach, na które patrzyli powstańcy.