Jak zauważył w homilii biskup diecezji warszawsko-praskiej - czasy, w których żyjemy, nie są przyjazne, ale to właśnie w momencie największych dziejowych tragedii Jezus objawił św. s. Faustynie orędzie o Bożym Miłosierdziu, wskazując na ratunek dla świata:

Dlaczego dzisiaj w tych kilkudziesięciu ostatnich latach mamy do czynienia z takim mocnym wskazaniem na Miłosierdzie Boże? Poznajemy sytuację, w której tkwimy – nie tylko nasze pokolenia – ale i te kilka wcześniejszych, a pewnie i te po nas – oby jak najkrócej. Czujemy jak doskwiera nam odejście od Źródła, jakim jest Bóg. Wyczuwamy podświadomie ogromną nieprawość, która tkwi w świecie. Skąd to nagromadzenie zła? Jak ono wygląda? Gdzie ma początek? Wiek XX niestety zapisze się bardzo niechlubnie, bo o wieku XX będą mówić jako o wieku narodzin totalitaryzmów, przebiegu dwóch wojen światowych, dokonania ogromnego zniszczenia w materii ludzkiej i materii doczesnej. Będzie to wiek, kiedy pozbawiono życia bardzo wielu nienarodzonych. Wszystko to pokazuje bardzo pesymistyczny obraz środowiska, atmosferę, w której przychodzi nam żyć. Jakie jest z tego wyjście? Jaka jest nasza perspektywa? I właśnie na te trudne chwile i aby rozjaśnić drogę dla poszczególnych pokoleń, które przychodzą na świat i brną w tej mgle, która paraliżuje ich życie, pesymistycznie nastawia do wszystkiego, co jest wokół, Chrystus mówi nam przez siostrę Faustynę o tym, że jest Miłość szczególna, która potrafi nas dźwignąć, jest przebaczająca, każe zaufać nam we wszystkim Panu Bogu. I siostra Faustyna przyjęła to orędzie, zagospodarowała je w sobie, chociaż nie wszystko rozumiała, i stała się apostołką tych wielkich prawd na następne pokolenia.

Msza św. w Domu s. Faustyny była zwieńczeniem kilkudniowych przygotowań do obchodów Święta Miłosierdzia Bożego w Ostrówku. Rozpoczęły się one już w piątek Drogą Światła zakończoną w sanktuarium św. s. Faustyny.