Jacek Wiśnicki dotychczas pełnił funkcję wicedyrektora w Centrum Komunikacji Społecznej, posiada doświadczenie w administracji samorządowej, m.in. był wiceburmistrzem dzielnicy Wawer.
Ratusz ogłosił powołanie Jacka Wiśnickiego na stanowisko zastępcy prezydenta Warszawy, powierzając mu nadzór nad sprawami społecznymi. Jacek Wiśnicki, posiadający bogate doświadczenie w administracji samorządowej, wcześniej pełnił funkcję wicedyrektora w Centrum Komunikacji Społecznej oraz był wiceburmistrzem dzielnicy Wawer. W roli zastępcy prezydenta Wiśnicki odpowiadać będzie za komunikację społeczną oraz współpracę z organizacjami pozarządowymi.
Wiśnicki zastąpił na tym stanowisku Adrianę Porowską, która w połowie października ubiegłego roku zrezygnowała, by objąć funkcję minister ds. społeczeństwa obywatelskiego. Wcześniej swoją działalność Porowska prowadziła w ramach Polski 2050. Obecnie pierwszą wiceprezydent Warszawy jest Renata Kaznowska, a pozostałe stanowiska wiceprezydentów piastują Aldona Machnowska-Góra oraz Tomasz Mencina.
Jacek Wiśnicki od 2005 roku angażował się w działalność organizacji pozarządowych, realizując m.in. wydarzenia kulturalne związane z kinem, co było jego pasją. Przez siedem lat zarządzał kinem studyjnym Stacja Falenica i prowadził działalność gospodarczą, polegającą na produkcji filmów oraz edukacji filmowej.
Jego zaangażowanie w politykę lokalną rozpoczęło się w 2016 roku, gdy został radnym osiedla. W 2018 roku zdobył mandat radnego dzielnicy Wawer, a wkrótce potem objął stanowisko zastępcy burmistrza dzielnicy, które piastował do 2020 roku. Wtedy to w wyniku rozpadu lokalnej koalicji zajął się pracą w Zarządzie Zieleni, gdzie odpowiadał za inwestycje i realizację budżetu obywatelskiego.
Jako samorządowiec Jacek Wiśnicki nadzorował Wydziały Społeczne, prowadząc działania na rzecz poprawy jakości życia mieszkańców, m.in. otwierając Wawerski Ośrodek Wsparcia oraz inicjując powstanie Centrum Wielopokoleniowego. W zakresie ochrony środowiska zapoczątkował projekty nowych skwerów i szeroko zakrojone nasadzenia drzew, zdobywając również fundusze norweskie na projekt „Szkoła przyjazna klimatowi”. Przyczynił się również do znaczącej termomodernizacji wawerskich zasobów lokalowych, co przyczyniło się do podniesienia standardu życia w dzielnicy.