Pątnicy wyruszyli 17 października wieczorem na trasę IX Nocnej Drogi Różańcowej. Wydarzenie pod hasłem "Pielgrzymi nadziei", nawiązującym do przeżywanego roku jubileuszowego, zgromadziło około 200 uczestników, którzy modlili się za Polskę i Kościół, a także zanosili intencje własne. Pielgrzymka rozpoczęła się Mszą św. o godz. 21 w parafii Opatrzności Bożej przy ul. Dickensa na Ochocie, a zakończyła Eucharystią 18 października o godz. 7 w parafii Matki Bożej Pompejańskiej na Białołęce.

Mszy św. na rozpoczęcie pielgrzymki przewodniczył abp Adrian Galbas. W homilii metropolita warszawski podkreślił trzy cechy modlitwy różańcowej: jej prostotę, pokorę i wielką skuteczność. Nazwał ją modlitwą na wskroś ewangeliczną, ponieważ w czasie jej medytowania, "Ewangelia jakby przez nas przepływa". Jest też pokorna, gdyż "właściwie »my« nie istnieje", co chroni modlitwę przed pokusą wywyższenia samego siebie. Mówiąc o skuteczności, arcybiskup zauważył, że 20 minut modlitwy "wpływa na pozostałe 23 godziny i 40 minut".

Arcybiskup zwrócił szczególną uwagę na nocny wymiar pielgrzymki.

- W pewnym sensie całe nasze życie tutaj na Ziemi jest jakby w ciemności - mówił, porównując trudności życiowe do przechodzenia przez "ciemną dolinę", o której mówi Psalm 23.

Foto Gość DODANE 18.10.2025 AKTUALIZACJA 18.10.2025

IX Nocna Droga Różańcowa

​Ponad 200 pielgrzymów przeszło z różańcami w dłoniach przez Warszawę. Przez całą noc modlili się w intencjach swoich i mieszkańców obu diecezji.  

Cytując encyklikę Lumen fidei papieża Franciszka, podkreślił, że "wiara nie jest światłem, rozpraszającym wszystkie ciemności, ale lampą, która w nocy prowadzi nasze kroki, a to wystarcza, by iść". Zachęcał pielgrzymów, by idąc przez ciemne miasto, modlili się także za nie oraz o pokój na świecie i we własnych sercach.

- Kiedy będziecie iść przez ciemność, która jest między piątkiem a sobotą, to pomyślcie o tej ciemności dużo intensywniejszej. Być może ciemności, która jest teraz w was, ciemności pytań bez odpowiedzi, ciemności gasnących nadziei, ciemności smutku i odrzucenia, ciemności cierpienia fizycznego, ciemności bólu... Oby te wszystkie ciemności zostały rozświetlone światłem wiary, która przychodzi przez Różaniec. W czasie tej drogi myślcie także o ciemnościach tego miasta. Gdy będziecie przechodzić obok szpitali, koło hospicjów, aresztów, koło domów publicznych, koło mieszkań, w których ludzie się kłócą, w których przeżywają swoje ogrójce, myślcie o nich wszystkich. Powierzajcie ich wszystkich Panu Bogu z prośbą, aby w naszej Warszawie jak najwięcej z nich w swoich ciemnościach zobaczyli światło - prosił abp Adrian Galbas.

Uczestnicy mieli do pokonania trasę o długości 20 km. Droga prowadziła ulicami stolicy, łącząc dwie diecezje. Pątnicy wędrowali w ciszy, w grupach liczących maksymalnie 30 osób. Każdą grupę prowadzili przewodnicy i lektorzy słowa Bożego.

Co kilometr zaplanowano krótkie rozważania tajemnic różańcowych. W tym roku w drodze towarzyszyli im świadkowie nadziei, czyli święci, wokół których rozważania różańcowe osnuła siostra Mirona Turzyńska, franciszkanka od Pokuty i Miłości Chrześcijańskiej. Przewidziano cztery dłuższe, półgodzinne postoje w sanktuarium św. Andrzeja Boboli, gdzie nawiedzono relikwie, kościele Wszystkich Świętych w Śródmieściu, z możliwością adoracji Najświętszego Sakramentu, przy grobie bł. Jerzego Popiełuszki, gdzie modlono się przy jego relikwiach, w tym sutannie, w której go zamordowano, oraz w parafii św. Jadwigi Śląskiej na Żeraniu.

Dla wielu uczestników było to pierwsze takie nocne przejście. Tomasz, 27-letni przedsiębiorca, przyznał, że do udziału namówili go bardzo wierzący rodzice, a dla niego samego była to decyzja podyktowana potrzebą przemiany duchowej oraz chwili spokoju i przemyśleń wewnętrznych.

Po raz pierwszy szła także pani Irena Farmas, która na co dzień należy do koła Żywego Różańca w parafii w Ząbkach.

- Póki jeszcze czuję się na siłach, to właśnie próbuję. I bardzo jestem szczęśliwa z tego powodu, że wyruszam - mówiła, przed drogą. Jej główną intencją była modlitwa o nawrócenie tych, którzy odeszli od Boga.

Justyna i Jarosław Szwagowie szli po raz drugi. Jak wspominali, za pierwszym razem nie byli pewni, czy dadzą radę przejść całą noc, ale zmotywowali ich starsi pątnicy idący z wielką werwą. Małżeństwo wyruszyło, modląc się przede wszystkim za czwórkę swoich dzieci.

Wśród pątników można było też dostrzec grupę dominikanów. Sześciu braci z nowicjatu na Służewie postanowiło przejść pierwszy etap, do sanktuarium św. Andrzeja Boboli. - Z radością poszlibyśmy dalej, ale jutro od rana mamy zajęcia - tłumaczył Franciszek Ciesielski. Jak dodał, od wstąpienia do zakonu odkrywa Różaniec jako głęboką formę medytacji nad życiem Pana Jezusa.