Jest uznawany za najwybitniejszego przedstawiciela sztuki ludowej w powojennej Polsce. Porównywano go do krynickiego Nikifora, a jego sztukę określano mianem naiwnej. Leon Kudła urodził się w 1879 r. we wsi Świerże Górne koło Kozienic w rodzinie bezrolnych chłopów. Brał udział w wojnie rosyjsko-japońskiej, ale większość życia spędził w Warszawie, gdzie też rozwijał się jako cieśla. Rzeźbił na warszawskim Powiślu, gdzie pracował na poczcie obok budynku Sejmu i razem z żoną trudnił się drobnym handlem. Po II wojnie światowej w tragicznych okolicznościach, po powrocie z obozu, zmarł jego ukochany syn Antoni, artysta malarz po ASP. Wtedy Leon Kudła na jego grób na cmentarzu Bródnowskim wyrzeźbił Jezusa Ukrzyżowanego.