Wdomu rodzinnym Tomasza Sokolewicza o „Ince” często się mówiło. Sanitariuszka antykomunistycznego podziemia
z 5. Wileńskiej Brygady AK była koleżanką jego babci. Dlatego gdy kilka tygodni temu zobaczył sprofanowaną twarz krakowskiego pomnika „Inki”, coś w nim pękło. – Pomyślałem, że trzeba postawić jej pomnik w takim miejscu, gdzie nikt nie odważy się go zniszczyć. Cokół, na który mają po renowacji powrócić „czterej śpiący”, to dobre miejsce – wyjaśnia Tomasz Sokolewicz.