Jego życie bezcenną lekcją przejdź do galerii

- Nie mam żadnych zasług bojowych. W czasie Powstania Warszawskiego byłem małym chłopcem. Jestem tym bardziej zaszczycony i zawstydzony, że w przeddzień 72. rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego uzyskuję tak wysoki splendor. Z Warszawą byłem związany nie tylko urodzeniem. Tu przeżywałem okupację, stalinizm i stan wojenny. Z Warszawą łączą się też moje najlepsze okresy życia - okres "Solidarności" i przebudowy państwa polskiego. To był wielki honor i wielkie szczęście, że dożyłem tego okresu - mówił prof. Strzembosz, odbierając z rąk przewodniczącej Rady Miasta Ewy Malinowskiej-Grupińskiej tytuł Honorowego Obywatela Warszawy.

Uroczystość odbyła się w sali balowej Zamku Królewskiego. Honorowymi obywatelami Warszawy byli m.in. Józef Piłsudski, Ignacy Jan Paderewski, Józef Haller, Maria Skłodowska-Curie i św. Jan Paweł II. Adam Strzembosz jest 74. honorowym warszawiakiem.

- Pan profesor ma wyraziste poglądy, których potrafi bronić z poszanowaniem wobec antagonistów i odpowiedzialnością za własne słowa. W centrum stawia człowieka, wspólnotę i dążenie do kompromisów. Cechuje go po prostu przyzwoitość. Wczoraj papież powiedział, że chce się uczyć od młodych. Ale to pana życie jest bezcenną lekcją - podkreśliła H. Gronkiewicz-Waltz, która wnioskowała do Rady Miasta o odznaczenie profesora.

Prof. Adam Justyn Strzembosz (ur. 11 września 1930 r. w Warszawie) jest prawnikiem, sędzią i profesorem nauk prawnych. Pełnił funkcję wiceministra sprawiedliwości (1989-1990), pierwszego prezesa Sądu Najwyższego i przewodniczącego Trybunału Stanu (1990-1998). Maturę uzyskał w 1949 r., następnie rozpoczął dwustopniowe studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim, tytuł magistra uzyskał w roku 1953 na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. W 1969 r. zdobył stopień doktora, a w 1979 r. - doktora habilitowanego, w 1986 r. natomiast otrzymał tytuł profesora nauk prawnych. W latach 1953-1956 pracował w centrali Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie. Odbył aplikację sądową. Od 1961 do 1968 r. był sędzią Sądu Powiatowego Warszawa-Praga, a od 1966 r. - sędzią Sądu Wojewódzkiego dla m.st. Warszawy. W roku 1974 podjął pracę w Instytucie Badania Prawa Sądowego, gdzie w 1980 r. objął stanowisko docenta.