Walczyli jak rycerze przejdź do galerii

- Panie, który jesteś władcą ziemi i życia, powstańcy warszawscy, którzy 1 sierpnia 1944 r., po wielu latach okupacji niemieckiej i sowieckiej stanęli do walki o wolną Polskę, osamotnieni i zdradzeni po 63 dniach musieli złożyć broń. Dziś modlimy się za tych, którzy polegli, za wszystkich pomordowanych w czasie II wojny światowej i w czasie prześladowań komunistycznych po niej, szczególnie za żołnierzy "Żywiciela" - mówił ks. Paweł Piotrowski przed pomnikiem upamiętniającym podkomendnych ppłk. Mieczysława Niedzielskiego na Żoliborzu.

Proboszcz parafii Dzieciątka Jezus podkreślił, że wie co czują dziś powstańcy warszawscy, bo jego 90-letni ojciec walczył w 1944 r. na Mokotowie.

  Powstanie Warszawskie rozpoczęło się o godzinie "W", czyli godz. 17, ale na Żoliborzu wybuchło wcześniej. 1 sierpnia 1944 roku ok. 13.30 na ul. Krasińskiego żołnierze AK, którzy przenosili broń na miejsce koncentracji jednego z oddziałów, natknęli się na patrol niemiecki. Rozpoczęła się strzelanina.

Niemcy ściągnęli posiłki ze Śródmieścia, a do walk przyłączyły się kolejne powstańcze oddziały. Przez cały okres powstania Żoliborz - odcięty od Śródmieścia przez siły niemieckie na linii Dworca Gdańskiego - stanowił powstańcze państwo „Rzeczpospolitą Żoliborską” ze sprawnie zorganizowaną administracją wojskową i cywilną.

Oprócz sześciu zgrupowań - "Żaglowiec", "Żbik", "Żmija", "Żniwiarz", "Żubr" i "Żyrafa" - na Żoliborzu działała także służba sanitarna, a harcerze kanałami przenosili meldunki.

  Podczas uroczystości odczytano apel pamięci i oddano trzykrotną salwę honorową. Przewodnicząca Stowarzyszenia Żołnierzy Armii Krajowej "Żywiciel" i Miłośników Ich Tradycji Lidia Wyleżyńska "Zora" podkreśliła znaczenie idei powstania, któremu poświęcona została najpiękniejsza młodzież i życie licznych kolegów, dla dobra kolejnych pokoleń.

Walki na Żoliborzu zakończyły się 30 września, co przypomina inskrypcja na pomniku w Parku im. Żołnierzy Żywiciela.