Plac Zwycięstwa Ducha przejdź do galerii

Kościół chciał uniknąć ewentualnych prowokacji przy okazji pielgrzymki i powołał w archidiecezji warszawskiej Kościelną Służbę Porządkową, do której zapisało się 10 tysięcy mężczyzn. Pierwsze spotkania przed wizytą Ojca Świętego odbywały się w parafii Świętej Trójcy w Ząbkach, gdzie ksiądz Tadeusz Karolak przygotowywał ich do pełnienia służby. Symbolami rozpoznawczymi były furażerka i identyfikator ze zdjęciem, które do dziś noszą z dumą członkowie Totus Tuus, którzy pilnują grobu ks. Jerzego Popiełuszki na Żoliborzu i pomagają w organizacji licznych kościelnych uroczystości.

Biskup Tadeusz Pikus w 1979 roku był na czwartym roku warszawskiego seminarium. Przypadła mu rola akolity w asyście pontyfikalnej. Zakrystia, a właściwie dwa namioty, stanęła obok Grobu Nieznanego Żołnierza, przy którym dłuższą chwilę modlił się Jan Paweł II po przybyciu na pl. Zwycięstwa. Kleryk Tadeusz Pikus trzymał dzban z wodą do obmycia rąk dla głównego celebransa. Ręce mu się trzęsły.

- Może nawet przez nieuwagę oblałem nieco papieskie buty - wspominał dla Centrum Myśli Jana Pawła II. Ale prawdziwy szok przeżył wówczas, gdy po wyjściu papieża do namiotu wpadła grupka świeckich, którzy wypili wodę, w której ręce umył następca św. Piotra. A potem podarli na małe kawałeczki ręczniczek, którym wycierał dłonie.

Warszawscy klerycy służyli też do Mszy św. Gdy papież po celebrze obchodził papieski ołtarz, błogosławiąc niezmierzone tłumy, dzisiejszy ordynariusz diecezji drohiczyńskiej miał wrażenie, że papież kilkakrotnie długo mu się przygląda.

- Potem mówiłem kolegom o niezwykłym przywileju, który mnie spotkał. Ku mojemu zdziwieniu oni doświadczyli tego samego. Każdy z nas miał wrażenie, że papież patrzył tylko na niego - wspomina.