Wystawa „Biblia pauperum” jest nie tylko opowieścią – językiem rzeźby i obrazu – o tajemnicy zbawienia, ale także próbą rekonstrukcji mentalności ludowej sprzed lat. Wykorzystuje bowiem najwybitniejsze dzieła z kolekcji Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie, byśmy mogli obejrzeć jak w lustrze własną tożsamość. Zaprasza do wejścia w świat dziejów biblijnych, rzeźbionych w drewnie i malowanych na szkle, a nie tak dawno przekazywanych w formie ustnej jako ludowa katecheza o Bogu i Jego dziełach. W gronie ponad 100 prac wybranych na wystawę jest klasyczna twórczość anonimowych zazwyczaj autorów, ale też dzieła artystów nieprofesjonalnych z lat 50., 60. i 70. ubiegłego wieku. Wszystkie wypływają z głębokiego przeżywania sacrum. Zaklęta w drewnie, papierze i szkle interpretacja świata sprzed dziesiątek lat wzbudza jednak respekt.