Historia diecezji warszawsko-praskiej

Diecezja warszawsko-praska powstała 25 marca 1992 r. na mocy bulli papieża Jana Pawła II Totus Tuus Poloniae Populus reorganizującej podział administracyjny Kościoła w Polsce. Utworzono ją z części archidiecezji warszawskiej i diecezji płockiej. Pierwszym biskupem diecezji zlokalizowanej po prawej części Wisły i obejmującej tereny od Kamieńczyka i Urli do Kołbieli i Karczewa został bp Kazimierz Romaniuk. Biskupami pomocniczymi diecezji warszawsko-praskiej zostali bp Zbigniew Kraszewski i bp Stanisław Kędziora. Na katedrę wyznaczono kościół p.w. Św. Michała i Floriana na Pradze, konkatedrą została świątynia p.w. Matki Bożej Zwycięskiej na Kamionku. W 1992 r. powołano także dwie kapituły: : Katedralną i Kolegiacką w Radzyminie. W tym samym roku powstał też diecezjalny oddział Caritas, a dwa lata później Katolicki Ośrodek Adopcyjno-Opiekuńczy. 20 listopada 1994 r. erygowano Dom Samotnej Matki.

Od 8 grudnia 1998 r. do 8 grudnia 2000 r. diecezja warszawsko-praska przeprowadziła swój pierwszy Synod, który zakończono erygowaniem Wyższego Seminarium Duchownego i poświęceniem nowego gmachu Seminarium na Tarchominie. W jego trakcie, 13 czerwca 1999 r. diecezję nawiedził Jan Paweł II, który spotkał się z wiernymi na nieszporach przed katedrą praską i z weteranami Bitwy Warszawskiej na Cmentarzu w Radzyminie

26 sierpnia 2004 r. Jan Paweł II mianował nowym ordynariuszem diecezji warszawsko-praskiej abp Sławoja Leszka Głódzia, który rządy w diecezji objął 2 października. Niecałe cztery lata później, 24 maja 2008 r. Ojciec Święty Benedykt XVI, nowym ordynariuszem praskim ustanowił arcybiskupa Henryka HOSERA SAC, dotychczasowego sekretarza pomocniczego Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów.