Na urodziny Fryderyka

Rodzina Chopinów – mama Justyna, tata Mikołaj, pierworodna córka Ludwika i Fryderyk – przyjechali do Warszawy w roku urodzin jedynego syna, czyli w 1810. Pierwsze warszawskie mieszkanie Fryderyka Chopina znajdowało się na drugim piętrze prawej oficyny pałacu Saskiego. W pałacu bowiem mieściło się Liceum Warszawskie, w którym pracę, jako nauczyciel francuskiego, otrzymał ojciec przyszłego kompozytora. W pałacu Saskim Fryderyk spędził siedem lat swego życia. Z pewnością wraz z matką chodził na spacery do ogrodu Saskiego, który całkowicie nie przypominał tego, jaki znamy współcześnie – urządzono go w stylu francuskim.

Chopinowie z Saskiego wyprowadzili się w 1817 r., aby przenieść się na Krakowskie Przedmieście i na tej ulicy, można powiedzieć aż do wyjazdu z Warszawy, koncentrowało się życie młodego Fryderyka. Rodzina zamieszkała w oficynie pałacu Kazimierzowskiego, gdzie przeniesiono Liceum Warszawskie, w którym Fryderyk zaczął się uczyć dopiero w wielu lat 13, wcześniej pobierając nauki w domu. W 1826 r. rozpoczął studia w Szkole Głównej Muzyki, będącej częścią Uniwersytetu Warszawskiego.

Gdy Fryderyk miał lat 17, przeprowadził się wraz z rodziną do kolejnego mieszkania przy Krakowskim. Tym razem była to oficyna pałacu Czapskich-Krasińskich. W tym mieszkaniu, gdzie miał swój pokoik, skomponował m.in. dwa swoje słynne koncerty: e-moll i f-moll. Pod tym adresem mieszkał do roku 1830, kiedy opuścił Polskę na zawsze.

Przy Krakowskim Przedmieściu i dalej w kierunku Starego Miasta jest wiele miejsc związanych z Chopinem – nie tylko kolejnych mieszkań jego rodziny i przyjaciół, ale także pałaców i kościołów, w których koncertował, kawiarni, do których chodził, wydawnictw nutowych i muzycznych, które odwiedzał regularnie. Na ul. Koziej u zbiegu z Krakowskim Przedmieściem wsiadł w Warszawie po raz ostatni do dyliżansu w swą podróż do Paryża. W kościele Świętego Krzyża spoczęło, tak jak sobie tego życzył, jego serce.

1 marca w Muzeum im. Fryderyka Chopina w Warszawie otwarto wystawę, na której można zobaczyć m.in. cztery nieznane dotąd portrety kompozytora, autorstwa Luigiego Calamatty, Jakoba Götzenbergera i dwa Pauliny Viardot (ur. García). Zostały pozyskane na aukcji 17 października 2012 r. w paryskim oddziale Sotheby’s. Dzieła te pochodzą z największej w Europie kolekcji muzycznej gromadzonej przez 75 lat przez André Meyera (1884–1974), miłośnika muzyki, mecenasa i przyjaciela artystów. Na wystawie prezentowane są również inne portrety z kolekcji Muzeum, a obok nich, jako kontekst ikonograficzny, dzieła z kolekcji obcych. Wszystkie pokazywane wizerunki powstały za życia Chopina.

Wystawę można oglądać do 23 czerwca.