Św. Andrzeju, nasz przewodniku jedności przejdź do galerii

  Św. Andrzej Bobola oraz św. Stanisław Kostka są drugorzędnymi patronami Polski. Głównymi patronami są: NMP Królowa Polski oraz święci biskupi-męczennicy: Stanisław i Wojciech
Joanna Jureczko-Wilk /Foto Gość Na zakończenie Eucharystii biskupi, klęcząc przed trumną z doczesnymi szczątkami świętego męczennika, odmówili litanię do św. Andrzeja Boboli. Można również było ucałować jego relikwie.

Andrzej Bobola urodził się 30 listopada 1591 r. w Strachocinie koło Sanoka. W wieku 20 lat wstąpił do jezuitów w Wilnie. Ukończył filozofię i teologię na Akademii Wileńskiej.

W 1622 r. przyjął święcenia kapłańskie. Prowadził duszpasterstwo w Nieświeżu, Wilnie, Bobrujsku, Połocku, Warszawie, Łomży, Pińsku. Był kaznodzieją, wychowawcą młodzieży. 

Pod wpływem jego kazań wielu prawosławnych przeszło na katolicyzm. Jego gorliwość, którą określa nadany mu przydomek "łowca dusz - duszochwat", była powodem wrogości ortodoksów. Kiedy w 1657 r. Pińsk zajęli kozacy, Andrzej Bobola schronił się w Janowie, a potem w wsi Peredił. Został schwytany 16 maja w Janowie. Kozacy zdarli z niego sutannę. Kiedy mimo bicia kapłan nie wyrzekł się wiary, oprawy stosowali najstraszliwsze tortury, które doprowadziły do śmierci jezuity.

Ciało męczennika pochowano w podziemiach kościoła klasztornego w Pińsku. Po latach o miejscu pochowania Andrzeja zapomniano. 16 kwietnia 1702 r. Andrzej ukazał się rektorowi kolegium pińskiego i wskazał, gdzie znajduje się jego grób. Ciało znaleziono nietknięte, choć spoczywało w wilgotnej ziemi. Zaczęły się mnożyć łaski i cuda za wstawiennictwem męczennika.

Kasata jezuitów, wojny, a potem rozbiory przerwały starania o beatyfikację, które podjęto od 1712 r. Ponownie Andrzej miał ukazać się w Wilnie w 1819 r. dominikaninowi, o. Korzenieckiemu, któremu przepowiedział wskrzeszenie Polski (będącej wówczas pod zaborami) i to, że zostanie jej patronem. Beatyfikacja jezuity odbyła się 30 października 1853 r.

W 1920 r. jezuici zostali usunięci z Rosji, a opiekę nad ciałem męczennika objęli pijarzy, a następnie księża diecezjalni. Po wybuchu rewolucji, ciało zostało przeniesione do muzeum medycznego w Moskwie.

Na prośbę Stolicy Apostolskiej rząd zwrócił śmiertelne szczątki bł. Andrzeja. Przewieziono je do Watykanu, gdzie 17 kwietnia 1938 r. odbyła się kanonizacja. Po niej relikwie uroczyście przewieziono pociągiem do kraju, trasą przez Lublianę i Budapeszt. 

W Warszawie, po powitaniu w katedrze, relikwie spoczęły w srebrno-kryształowej trumnie-relikwiarzu w kaplicy jezuitów przy ul. Rakowieckiej. W 1939 r. zostały przeniesione do kościoła jezuitów na Starym Mieście, a następnie do dominikańskiego kościoła św. Jacka. W 1945 r. spoczęły w kościele przy ul. Rakowieckiej.

W 2002 r. św. Andrzej Bobola otrzymał tytuł drugorzędnego patrona Polski. Święty jest ponadto patronem metropolii warszawskiej, archidiecezji białostockiej i warmińskiej, diecezji drohiczyńskiej, łomżyńskiej, pińskiej i płockiej. Jest czczony także jako patron kolejarzy.