Szalom to dar

Za przykład podał św. Jana Pawła II, który potrafił rozmawiać z każdym człowiekiem - premierem, dzieckiem, osobą, która chciała go zabić... – królem, premierem, czy dzieckiem. - Kiedy staram się czuć ból i radość innego człowieka, nie oznacza, że zgadzam się z nim. Mogę być całkowicie od niego różny, ale kiedy z nim rozmawiam, rozumiem go i staram się czuć jego ból i radość, wtedy naprawdę zbliżam się do iskry świętej Jeżeli chce jej dotykać i ją rozumieć to muszę mieć otwarte oczy i szukać Szalom – tłumaczył Michael Schudrich. 

Jak dodała rabin Małgorzata Kordowicz z Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Warszawie, wszystkie ważniejsze modlitwy judaizmu kończą się słowami o pokoju, a pozdrowienie "szalom" bliskie jest słowu "szalem", oznaczającym pełnię, doskonałość. Zaznaczyła tez, że wprowadzania pokoju powinniśmy rozpocząć od siebie, zgodnie z zasadą zawartą w pismach żydowskich, a mówiącą, że kto czyni pokój we własnym domu, jakby czynił go w całym Izraelu.

Uczestnicząca w spotkaniu s. Anna Bodzińska ze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej z Syjonu zauważyła, że w całej Biblii słowo "pokój" użyte zostało 300 razy, ale tylko 5 razy w kontekście przeciwstawnym wojnie. Pokój to też radość, sukces, szczęście, ale również nieprzekupność i nieskazitelność.

- Nawet jeśli pokój ofiarowany jest każdemu - dalekim i bliskim - rozdział 57 księgi Izajasza kończy się ostrzeżeniem, że nie ma pokoju dla niegodziwych, czyniących zło. To odwołanie do naszych praktyk religijnych, które mogą być powierzchowne i pozorne – powiedziała s. Bodzińska NDS. Podzieliła się też świadectwem własnego zgromadzenia, które zostało założone w 1843 r. w Paryżu, przez dwóch żydów, którzy uwierzyli w Chrystusa. Obecnie siostry pracują głownie nad wykorzenianiem skutków antysemityzmu oraz umocnieniem wiary chrześcijańskiej przez zgłębianie Biblii. Podejmują też działalność na rzecz osób doświadczających dyskryminacji rasowej, religijnej i socjalnej. W Polsce, w Krakowie obecne są od 2004 r.   Uczestnicy dyskusji podkreślali, że pokój to dar, o przyjęcie którego trzeba nieustannie się starać
Joanna Jureczko-Wilk /Foto Gość

Dzień Judaizmu w Kościele katolickim w Polsce obchodzony jest od 1998 r. Zadecydowała o tym Konferencja Episkopatu Polski, a inicjatorem był bp Stanisław Gądecki, wówczas stojący na czele Podkomisji Episkopatu Polski ds. Dialogu z Judaizmem. Pierwsze obchody odbyły się pod hasłem „Kto spotyka Jezusa Chrystusa, spotyka judaizm”, zaczerpniętym z przemówienia Jana Pawła II w Moguncji w listopadzie 1980 r. Polska jest drugim po Włoszech krajem europejskim, w którym zaczęto organizować takie obchody. Później włączyły się w tę inicjatywę m.in. Austria, Holandia i Szwajcaria.