"Pyszna roślinność" bp. Władysława Zaleskiego

Władysław Michał Bonifacy Zaleski urodził się 2 maja 1852 r. w Wielonie na Litwie. Szkołę średnią ukończył w Kownie, w latach 1880-1881 uczęszczał do Warszawskiego Seminarium Duchownego. W roku 1881 wyjechał do Rzymu, gdzie studiował w dyplomatycznej Akademii Duchownej oraz w Collegium Romanum Uniwersytetu Gregoriańskiego. Rok później otrzymał święcenia kapłańskie. Już jako doktor teologii pojechał w 1885 r. z misją dyplomatyczną do Hiszpanii, a dwa lata później papież Leon XIII mianował go papieskim prałatem.

Dużo podróżował. Pierwszą wyprawę do Indii Wschodnich odbył w 1886 r., jako sekretarz Delegacji Apostolskiej. W 1892 r. został biskupem oraz delegatem apostolskim w Indiach Wschodnich. Przez wszystkie lata swojej posługi rezydował w Kandy na Cejlonie. Był inicjatorem zmian administracyjnych w podległym sobie terenie i powstania Centralnego Seminarium Duchownego dla Indii. Szczególną opieką obdarzał młodzież, której wychowanie i edukację uważał za niezwykle istotne. Znał biegle 8 języków. Był nazywany „ojcem kleru Indyjskiego” bądź „apostołem Indii”, dzieci zaś mówiły do niego „dziadunio”.

W 1916 r. powrócił do Rzymu, gdzie papież Benedykt XV nominował go patriarchą Antiochii. Zmarł w Rzymie w 1925 r. Zgodnie z jego ostatnią wolą doczesne szczątki biskupa spoczywają w kaplicy Papieskiego Seminarium Ojców Jezuitów w Pune, w Indiach.

Oprócz działalności misyjnej i dydaktycznej, bp. Zaleskiego interesowały etnografia, botanika i zoologia. Był autorem wielu dzieł podróżniczo-etnograficznych i kilku książek przygodowych dla młodzieży. Pisał również poezje.