Karol Szadurski traktował ks. Jerzego jak brata i bał się o niego jak o kogoś najbliższego. – Pułkownik Służby Bezpieczeństwa, który mnie przesłuchiwał, otwarcie mówił o tym, że każda Msza św. księdza Jerzego była dla komunistów przegraną bitwą.

Stąd kordony milicyjne wokół sanktuarium i stąd ochrona, którą zaczęliśmy otaczać księdza jako służba porządkowa. Gdy cegłówką wybito szybę w jego pokoju, jako hutnicy szybko zespawaliśmy kraty okienne. Nie udało się jednak, mimo naszych starań, uchronić jego życia. A nawet po śmierci komuniści chcieli wykraść z sanktuarium jego umęczone ciało – wspominał podczas konferencji, poświęconej Mszom św. za Ojczyznę, która odbyła się na UKSW w przeddzień rocznicy śmierci kapłana. O celebracjach ks. Jerzego Popiełuszki mówili historycy, świadkowie jego życia, osoby związane z procesami beatyfikacyjnym i kanonizacyjnym oraz przyjaciele. Pierwsza Msza św. za Ojczyznę odbyła się 11 tygodni po wprowadzeniu stanu wojennego. Inicjatorem Eucharystii był ks. prałat Teofil Bogucki, który poprosił o to bł. ks. Popiełuszkę. – Te Msze miały szczególny wymiar przesłania mocy wiary, upominania się o naszą godność człowieka, protestu wobec morderstw, zabójstw, pobić, maltretowania ludzi w Polsce w obozach internowania. Ozdobione recytacją Norwida, Słowackiego i innych romantyków, tchnęły nadzieją, że nie przegraliśmy jako Solidarność w walce o wolną i niepodległą Polskę – mówił Karol Szadurski, wieloletni pracownik Huty Warszawa. – Pamiętam, że wielu z moich kolegów uczyło się tych kazań na pamięć, aby nic nie umknęło im z tego nauczania – wspominał rektor UKSW ks. Stanisław Dziekoński, otwierając konferencję „Wiara i patriotyzm. Msze za Ojczyznę bł. ks. Jerzego Popiełuszki”. Ks. prałat Teofil Bogucki, żoliborski proboszcz, tłumaczył, że „tylko przy pomocy modlitwy możemy w skomplikowanej sytuacji w kraju uczynić bardzo wiele: aby zwyciężyły dobro i rozsądek, aby zapanowały sprawiedliwość społeczna i poszanowanie człowieka, ład i pokój wewnętrzny, który zabezpiecza byt i wolność ojczyzny”. – Ks. Jerzy Popiełuszko prezentował duchowość wolną od lęku, mimo atmosfery powszechnego strachu – mówił podczas konferencji na UKSW ks. prof. Jan Sochoń. – Nauczał, że z Bogiem wszystko jest możliwe, ale oryginalne w jego duchowości było też zespolenie miłości Boga z miłością ojczyzny; podkreślenie, że obydwie postawy oświetlają się i tłumaczą wzajemnie. – Ks. Jerzy wpisywał się we wspaniałą polską tradycję wielkich polskich kapłanów, którzy upominali się o wolną ojczyznę, od bp. Kajetana Sołtyka, wywiezionego w 1863 r. na Syberię, przez abp. Zygmunta Szczęsnego Felińskiego, o. Maksymiliana Kolbego i o. Stanisława Gurgacza – mówił podczas konferencji prof. Jan Żaryn. O ks. Jerzym mówił również ks. prof. Józef Naumowicz, notariusz procesu kanonizacyjnego męczennika, który podkreślił, że watykański proces o uznanie cudu uzdrowienia za wstawiennictwem ks. Popiełuszki jest zaawansowany, ale Kongregacja ds. Świętych nigdy nie spieszy się w podobnych przypadkach. – Powinniśmy ten czas wykorzystać do popularyzowania postaci ks. Jerzego Popiełuszki – podkreślał ks. Józef Naumowicz. – Ksiądz Jerzy uczył Polaków trudnej modlitwy, opartej na przebaczeniu i miłości nieprzyjaciół – mówiła podczas konferencji na UKSW dr Milena Kindziuk, autorka najpełniejszej biografii męczennika, podkreślając, że dzięki Mszom św. za Ojczyznę wielu ludzi powracało do wiary i Kościoła, nawet po kilkudziesięciu latach. Dla nich już jest święty.