Pośmiertnie odznaczeni zostali:

• Robert Iwanicki - w latach 1983-1988 był introligatorem i kolporterem miesięcznika „Unia”, wydawanego najpierw przez Międzyzakładowe Porozumienie Solidarności „Unia”, a następnie Grupę Polityczną „Niezawisłość” oraz wydawnictw Niezależnej Oficyny Wydawniczej NOWa i Wydawnictwa Polskiego KPN. Brał udział w przywożeniu maszyn poligraficznych z innych miast do Warszawy.
• Ewa Magdalena Kunicka - była zatrudniona jako lekarz w Stołecznej Stacji Krwiodawstwa, następnie w Instytucie Hematologii. Od 1980 r. współuczestniczyła w organizowaniu struktur NSZZ „Solidarność” w miejscu pracy. W 1981 r. brała udział w Krajowym Zjeździe NSZZ „Solidarność”. Aktywnie udziela się w pracach Sekcji Branżowej Służby Zdrowia NSZZ „Solidarność” Region Mazowsze. Była członkiem Prezydium Komisji Koordynacyjnej Służby Zdrowia oraz kierownikiem Ośrodka Informacji Służby Zdrowia Regionu Mazowsze. Utrzymywała kontakty z internowanymi, osobami zatrudnionymi w Zarządzie Regionalnym NSZZ „S” Mazowsze oraz Radiem „Solidarność”. Zajmowała się kolportażem ulotek. Była łącznikiem do spraw organizacji transportu nielegalnych publikacji karetką pogotowia. 25 sierpnia 1982 r. przeprowadzono z nią rozmowę operacyjno-ostrzegawczą. Kolejnej rozmowy uniknęła z uwagi na nagle pogorszenie stanu zdrowia. W 1984 r. nadal prowadziła dyskusje polityczne z byłymi członkami NSZZ „Solidarność”. W 1985 r. zaprzestała działalności ze względów osobistych, z uwagi na opiekę nad dzieckiem.
• Edmund Jerzy Parzyszek - w latach 1981-1989 wraz z żoną brał udział w drukowaniu i kolportażu nielegalnych czasopism m.in. „Tygodnika Wojennego” a następnie „Przeglądu Wiadomości Agencyjnych”. W jego mieszkaniu ulokowany był magazyn podziemnych wydawnictw. 26. Roman Andrzej Jako szesnastolatek w 1944 r. był członkiem Armii Krajowej, gdzie posługiwał się pseudonimem „Kot”. Od 1957 r. (z krótką przerwą w latach 60.) pracował jako dziennikarz redakcji sportowej „Kuriera Polskiego”. W latach 1980-1981 był członkiem Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, należał również do grupy aktywnych organizatorów „odnowy” w Stowarzyszeniu Dziennikarzy Polskich. W 1982 r. został negatywnie oceniony przez komisję weryfikującą dziennikarzy, zaś w wyniku likwidacji gazety stracił pracę. Został zatrudniony w redakcji sportowej Spółdzielni Usług Dziennikarskich „Omnipress”. Jednocześnie był stałym współpracownikiem nielegalnego wydawnictwa „Most”, w którym opublikował poza debitem kilka własnych książek. W latach 1985-1989 był spikerem audycji Programu III Radia „Solidarność”. Ponadto napisał wiele tekstów do podziemnych czasopism m.in. „Tygodnika Wojennego”, „CDN – Głos Wolnego Robotnika” i „KOS”.
• Piotr Zygmunt Skórzyński - był zaangażowany w zagrożoną odpowiedzialnością karną lub represjami działalność niepodległościową. W 1980 r. wykonał, w sąsiedztwie budynku Ambasady Bułgarii, napis na murze „Precz z komunizmem”. Z obawy, że może inspirować młodzież Uniwersytetu Warszawskiego do wrogich wystąpień, został dniu w 13 grudnia 1981 r. internowany. Przebywał w Ośrodku Odosobnienia Warszawa-Białołęka. Zwolniony został decyzją o uchyleniu internowania z dnia 29 kwietnia 1982 r. W związku z prowadzoną działalnością był inwigilowany przez organy bezpieczeństwa państwa w latach 1978-1982.
• Witold Kazimierz Wierzejski - od 1952 r. pozostawał w zainteresowaniu organów bezpieczeństwa państwa, z uwagi na kontakty ze środowiskiem kościelnym. Podczas rozpracowywania był obserwowany i inwigilowany poprzez zastosowanie podsłuchu telefonicznego. Prowadził aktywną działalność opozycyjną w marcu 1968 r. podczas protestów studenckich w Warszawie. Dokonywał nasłuchów radiostacji milicyjnych, przekazywał informacje do studentów strajkujących na Politechnice Warszawskiej i wykonywał zdjęcia z okien Wydziału Elektroniki Politechniki Warszawskiej. W ramach działalności opozycyjnej w czerwcu 1977 r. wykonał powielacz. Urządzenie to, wraz farbą drukarską, farbami pigmentowymi oraz instrukcją obsługi zostało przekazane Studenckiemu Komitetowi „Solidarności” w Krakowie. W 1978 r. przeprowadzono z nim dwukrotnie rozmowę ostrzegawczą. Podczas stanu wojennego, zaprojektował i wykonał wspólnie z kolegami z Wydziału nadajnik „Bolek i Lolek”, który na paśmie programu 1 Telewizji wyświetlał napis „Solidarność Żyje”. W podziemiu wydał również broszurę pt. „Mały poradnik drukarski”.