Zmarł o. Jacek Pleskaczyński SJ

W kolegium przy ul. Rakowieckiej w Warszawie 17 sierpnia zmarł o. Pleskaczyński SJ. Odszedł do Pana w 71. roku życia, 42. powołania zakonnego i w 37. kapłaństwa. Msza św. pogrzebowa zostanie odprawiona w sanktuarium św. Andrzeja Boboli (ul. Rakowiecka 61) 21 sierpnia o godz. 11. Kondukt pogrzebowy do grobowca oo. jezuitów wyruszy sprzed IV bramy cmentarza na Powązkach o 12.30.

Jacek Pleskaczyński urodził się w Lublinie 20 sierpnia 1948 r., w rodzinie Tadeusza i Haliny z domu Paprocka. Wraz z siostrami Jolantą i Anną pożegnał w tym roku swoją mamę i mimo choroby, która go ostatnio nie oszczędzała, przewodniczył Mszy św. pogrzebowej i wygłosił kazanie. Miesiąc temu prezydent Andrzej Duda przyznał ojcu Jackowi Krzyż Wolności i Solidarności.

Szkołę podstawową i średnią (Technikum Chemiczne nr 1) ukończył w Lublinie, a potem studiował chemię na Politechnice Wrocławskiej oraz etykę w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Do Towarzystwa Jezusowego wstąpił w Kaliszu 23 sierpnia 1977 roku. Pierwsze śluby złożył dwa lata później. Po uzupełnieniu studiów teologicznych przyjął święcenia kapłańskie z rąk bp. Zbigniewa Kraszewskiego 31 lipca 1983 roku. Trzecią probację odbył w latach 1993-1994 w Starej Wsi i ostatnie śluby w Towarzystwie Jezusowym złożył 8 grudnia 1995 r. w Lublinie na ręce o. Stefana Dzierżka SJ. Już w latach 70. inwigilowany był przez służby bezpieczeństwa PRL i konsekwentnie wspierał prześladowanych opozycjonistów.

Ojciec Jacek posługiwał najpierw w Lublinie (1982-1984), gdzie m.in. troszczył się o harcerzy. Następnie, po rocznej pracy w Toruniu (1984-1985), został wysłany do Łodzi jako duszpasterz akademicki, asystent WŻCh i nauczyciel religii (1985-1993).

Podczas pracy w Łodzi angażował się w animowanie życia duchowego harcerzy, licealistów i kombatantów oraz współprowadził Duszpasterstwo Środowisk Twórczych, w ramach którego odbywały się cotygodniowe spotkania z przedstawicielami niezależnej kultury i działaczami środowisk opozycyjnych. Na prośbę o. Stefana Miecznikowskiego SJ opiekował się niezależną galerią sztuki pod nazwą "Nawa św. Krzysztofa". Sprawował pieczę nad grupą samokształceniową Duszpasterstwa Akademickiego, złożoną m.in. z działaczy Niezależnego Zrzeszenia Studentów Politechniki Łódzkiej. W styczniu 1986 r. współorganizował wystawę poświęconą 5. rocznicy strajków studenckich w Łodzi, a w maju 1989 r. objął opieką duszpasterską strajkujących studentów w okupowanym budynku tzw. Akwarium Politechniki Łódzkiej. W latach 1986-1989 inicjował i organizował na Roztoczu obozy dla studentów i licealistów, podczas których odbywały się prelekcje i dyskusje z udziałem znanych działaczy opozycji antykomunistycznej.

Po ukończeniu trzeciej probacji pracował jako kapelan szpitala MSWiA w Warszawie (lata 1994-1999), a następnie jako misjonarz ludowy w Poznaniu (1999-2000) i duszpasterz akademicki oraz rekolekcjonista w Szczecinie (2000-2008). Powrócił do Warszawy w 2008 r., gdzie służył jako kapelan w więzieniu przy Rakowieckiej.