Czasami wiele o człowieku mówi nawet jego nazwisko. Wyszyński chciał być wyższy niż szarość dnia codziennego. Chciał się wznosić ponad zwyczajny bieg spraw i sięgać głębi życia, do czegoś, co jest ważniejsze, ma drugie dno – mówi mieszkający w Rzymie przy pl. Weneckim franciszkanin o. Kijas. – Autentycznego Wyszyńskiego trzeba więc szukać w odcieniach, poza głosem mikrofonu, gdy mógł być pewny, że nie jest podsłuchiwany i śledzony – dodaje, opisując Prymasa Tysiąclecia jako osobę prostą w obejściu, gestach, zachowaniu, byciu, dialogach. Kogoś, kto mimo wielkiej inteligencji nie przytłaczał sobą i swoją osobowością.