Na Podzamczu odsłonięto pomnik Prezydentów Wielkiej Warszawy

Na lokalizację miejsca budowy pomnika wybrano bulwar naprzeciw Arkad Kubickiego i ogrodów Zamku Królewskiego. Lokalizacja monumentu nie jest przypadkowa. "Rzeźba została zaprojektowana i wykonana przez artystę Pawła Pietrusińskiego, któremu natchnienia do pracy twórczej dostarczyło historyczne zdjęcie z 1937 roku, wykonane podczas spaceru obu prezydentów przy bulwarach wiślanych. Pomnik powstał dzięki inspiracji historyka sztuki i varsavianisty Kazimierza Sztarbałło" - podano w informacji prasowej przygotowanej przez Fundację Kulskich

Stefan Starzyński (1893–1939) objął stanowisko 2 sierpnia 1934 r. Jako prezydent uzyskał, mimo powołania Komisarycznego Zarządu Miejskiego, niezwykle szerokie uprawnienia. Już na początku sierpnia przedstawił zarys swego programu – ustabilizowanie budżetu miejskiego, ożywienie ruchu budowlano-inwestycyjnego i podniesienie estetyki miasta. Był inicjatorem rozpoczętego w 1937 r. czteroletniego planu rozbudowy stolicy.

Po ataku Niemiec na Polskę apelował do mieszkańców Warszawy o zachowanie spokoju i ładu w mieście. 8 września został powołany przez gen. Waleriana Czumę na stanowisko Komisarza Cywilnego przy Dowództwie Obrony Warszawy. Sprawując tę funkcję, m.in. dzięki przemówieniom radiowym, w których z determinacją nawoływał do obrony miasta, zdobył olbrzymi autorytet.

Od 20 września kierował Komitetem Obywatelskim m.st. Warszawy, zwanym także Radą Obrony Stolicy. Na jego posiedzeniach bronił konieczności jak najdłuższego trwania w defensywie ze względu na jej znaczenie międzynarodowe, zwłaszcza po agresji sowieckiej na Polskę.

Po pięciu latach prezydentury, 23 września 1939 r., zwrócił się do warszawiaków przez radio po raz ostatni: "Chciałem, by Warszawa była wielka. Wierzyłem, że wielką będzie. Ja i moi współpracownicy kreśliliśmy plany, robiliśmy szkice wielkiej Warszawy przyszłości. I Warszawa jest wielka".

Tuż przed kapitulacją przekazał fundusze miejskie Służbie Zwycięstwu Polski, która została powołana w nocy z 26 na 27 września przez gen. Michała Karaszewicza-Tokarzewskiego. Dostarczył również fałszywe dokumenty i blankiety dokumentów jej organizatorom. W pierwszych tygodniach okupacji działał na rzecz przywrócenia w mieście normalnego życia.

27 października Stefan Starzyński został aresztowany przez Niemców i przewieziony na Pawiak. Instytut Pamięci Narodowej w prowadzonym dochodzeniu badał kilka hipotez i we wrześniu 2014 r. pion śledczy ustalił, że Starzyński został zamordowany przez gestapo między 21 a 23 grudnia 1939 r.

Po jego aresztowaniu urząd prezydenta miasta, za zgodą władz podziemnych, przejął jego wieloletni zastępca Julian Spitosław Kulski (1892–1976). Podczas pełnienia swojego urzędu starał się poprawić trudny byt mieszkańców okupowanego miasta oraz wspierał Polskie Państwo Podziemne. W sierpniu 1944 r. przekazał swój urząd ujawnionym po wybuchu Powstania Warszawskiego cywilnym władzom Polskiego Państwa Podziemnego. Po wojnie na zlecenie władz stolicy archiwizował sprawozdania kierowanego przez siebie urzędu. Potem kierował m.in. Dyrekcją Budowy Osiedli Robotniczych.