Kościół go pasjonował od dawna. Szczególnie od chwili śmierci Jana Pawła II. Czuł, że należy do jego pokolenia. Kiedy Karol Wojtyła został papieżem, miał 14 lat, więc całą swoją młodość i dorosłość przeżywał ze świadomością, że trzeba w swoim życiu bronić jakiegoś Westerplatte i że trzeba od siebie wymagać. 2 kwietnia 2005 r. Robert Bińkowski zrozumiał, czego w życiu mu brakuje. Nie, to nie było nawrócenie, raczej oświecenie. Kilka lat później poprosił ówczesnego proboszcza parafii św. Anny o zgodę na podjęcie studiów teologicznych. Wkrótce został też nadzwyczajnym szafarzem Komunii św.

– Myśl o tym, by innym nieść Chrystusa, pojawiła się po raz pierwszy w kościele w Jeziórce. Pamiętam, że Komunia św. trwała chyba z pół godziny. Tyle było ludzi, a ksiądz jeden – mówi. W rodzinnej parafii w Piasecznie był już szóstym czy siódmym szafarzem. Przez kilka lat chodził z Komunią św. do chorych i do szpitala św. Anny. Czuł jednak, że mógłby służyć ludziom i Chrystusowi jeszcze lepiej. Zastanawiał się, czy Bóg nie powołuje go przypadkiem do diakonatu. 14 maja, po ponad 4 latach formacji, stanął w swoim kościele w albie przed ołtarzem, by przyjąć święcenia diakonatu. Obok siedziała żona Jadwiga z rodziną, w pobliżu przyjaciele i znajomi. Przy ołtarzu stanęli księża, którym jego rodzina zawdzięcza wiele, łącznie z proboszczem ks. Andrzejem Krynickim oraz bp. Michałem Janochą.

– Chyba po raz pierwszy w 500-letniej historii piaseczyńskiego kościoła św. Anny odbywa się uroczystość święceń – mówił biskup, witając kandydata. – Diakon znaczy sługa. Tych, których „zdrowe” społeczeństwo umieszcza na marginesie – chorych i samotnych – Jezus stawia w centrum. To ważny wymiar posługi diakońskiej, który nas łączy. Wszyscy jesteśmy powołani, by sobie pomagać. Tak jesteśmy stworzeni, że nikt z nas – na szczęście – nie jest samowystarczalny – tłumaczył bp Janocha.

Zanim R. Bińkowski założył szaty liturgiczne – krótką tunikę z szerokimi rękawami, czyli dalmatykę, a na lewe ramię stułę spiętą po prawej stronie – biskup tłumaczył, że diakon może udzielać sakramentu chrztu, nosić Komunię św. do chorych, ale może też błogosławić małżeństwa czy odprowadzać w ostatnią drogę zmarłych. Biskup Janocha skupił się na wyjaśnieniu roli diakonów stałych podczas posługi przy ołtarzu. – Msza św. zaczyna się i kończy ucałowaniem ołtarza. Diakon czyni to, co kapłan. Pomiędzy tymi pocałunkami jest całe misterium miłości. Od pocałunku zaczyna się przecież ludzka miłość, w miłosnych pocałunkach każdy z nas jest poczęty, pocałunek matki rozpoczyna nasze życie na świecie i chcielibyśmy, by towarzyszył nam, gdy będziemy schodzić z tego świata. Msza św. jest skrótem tajemnicy paschalnej, a ona jest skrótem naszego chrześcijańskiego życia, które w ludzkim wymiarze zaczyna się i kończy pocałunkiem – wyjaśniał.

Biskup Janocha podkreślił też, że R. Bińkowski przyjmuje święcenia diakonatu we wspomnienie św. Macieja, który został wybrany w miejsce Judasza jako 12. apostoł. – Tak się składa, że dokładnie teraz 11 kandydatów do kapłaństwa przyjmuje święcenia diakonatu w kościele seminaryjnym. Ty, Robercie, pozostaniesz diakonem stałym, tamci pragną zostać kapłanami. Być może wchodzisz, Robercie, w to grono dwunastu za jakiegoś Judasza. Modlimy się, bo się inni nie modlą. Wierzymy, bo inni nie wierzą. Jesteśmy powiązani niewidzialnymi nićmi, świeccy i duchowni. Będzie cię wspierać modlitwa żony, wspólnoty parafialnej, kapłanów i biskupa. Jesteśmy umiłowanymi dziećmi Boga, włączeni do życia wiecznego. To najgłębsza tajemnica Kościoła – zakończył biskup.

Następnego dnia diakon Bińkowski rozpoczął posługę diakońską na Mszy św. Wkrótce wróci też z posługą do szpitala w Piasecznie. Co potem? Zrobi, cokolwiek trzeba będzie i o co poprosi go proboszcz. Kapłanów w Piasecznie, na szczęście, jest aż sześciu. Ale pracy też jest ogrom. Tylko w parafii św. Anny działa ok. 30 wspólnot. Także 14 maja w konkatedrze Matki Bożej Zwycięskiej na Pradze bp Jacek Grzybowski po raz pierwszy udzielił święceń diakonatu pięciu mężczyznom. Diakonami stałymi diecezji warszawsko-praskiej zostali: Kazimierz Wojciech Adamaszek, Marek Chaciński, Artur Wiesław Elceser, Dariusz Kwiek i Roman Wojciechowski.