Franciszkanin br. Innocenty Maria Wójcik był współbratem w zakonie św. Maksymiliana Kolbego i wielkim propagatorem Rycerstwa Niepokalanej. Zmarł w 1994 r.
Proces beatyfikacyjny br. Innocentego Marii Wójcika (1918-1994) zostanie otwarty 8 września br. o godz. 11 w Niepokalanowie. Uroczystościom będzie przewodniczył kard. Kazimierz Nycz.
"Na pewno wielu rycerzy pamięta tego niezwykłego człowieka, rycerza i braciszka w dosłownym znaczeniu tego słowa. Był On posłańcem Niepokalanej, aby Jej Rycerstwo przetrwało burzliwy okres prześladowania komunistycznego a nawet wyszło z tego okresu ubogacone łaskami Niepokalanej dzięki świętości swego założyciela św. Maksymiliana Marii Kolbego. Dziś staramy się, aby Niepokalana przez swego miłego rycerza, br. Innocentego, również pokazała światu bogactwo Bożego miłosierdzia, które Ona wyprasza" - napisał o. Ryszard M. Żuber, prezes narodowy Rycerstwa Niepokalanej (MI) i wicepostulator procesu beatyfikacyjnego.
Eugeniusz Wójcik (w zakonie br. Innocenty) urodził się 30 listopada 1918 r. w Słaboszowie, w powiecie miecheowskim. Wychowywał się w wiejskiej, głęboko religijnej rodzinie i zdobył wykształcenie podstawowe.
Do Niepokalanowa przyjechał 24 maja 1935 r., a już jesienią tego roku przywdział franciszkański habit. Po nowicjacie złożył śluby czasowe 2 sierpnia 1937 r., natomiast wieczyste 8 grudnia 1940 r.
Przed wojną pracował w ekspedycji wydawnictwa miesięczników. Marzył o ewangelizacji w dalekich krajach. Czterokrotnie składał podania o wyjazd na misje, ale nigdy nie został na nie skierowany.
Przez 5 lat pracował u boku św. Maksymiliana Marii Kolbego, przenikając jego duchowością i ideałami Rycerstwa Niepokalanej. Po śmierci św. Maksymiliana, w 1941 r. br. Innocenty zebrał wszystkie pisma o. Maksymiliana Kolbego i obfitą dokumentację, co pomogło w późniejszym prowadzeniu procesu beatyfikacyjnego i ułatwiło pracę biografom świętego.
Przez kilka lat po wojnie pomagał ojcu magistrowi w wychowywaniu braci nowicjuszy. Przebywał dwa lata w więzieniu w Warszawie (20 grudnia 1948 - 23 grudnia 1950) za "działalność wywrotową". Od 1962 r. prowadził dział dokumentacyjny i archiwum Niepokalanowa.