Jak straszny sen…

Pani Danuta Charkiewicz jako 11-letnia dziewczynka mieszkała z rodzicami w Warszawie przy ul. Marszałkowskiej 118, nieopodal kina Palladium. Tam też przeżyła okres powstania warszawskiego i ciężkie bombardowania tej części miasta.

"Od około 2 września bombardowanie trwało niemal bez przerwy, dookoła  wszystko płonęło” - pisze Pani Danuta w swoich wspomnieniach. "Byliśmy przyzwyczajeni do  stałej ciemnoczerwonej łuny na niebie. W tym czasie niebieskiego nieba nie było widać w ogóle. Było oczywiste, że jakiś koniec się zbliża. Wiedzieliśmy, że lecące nisko i pikujące bombowce teraz celowały w nasz dom, bo on jeszcze stał niezniszczony. Od jakiegoś czasu nie było już słychać rosyjskich dział zza Wisły. […]. Czuliśmy się osamotnieni; wyjście piwnicami wydawało się nierealne!” - kontynuuje w swojej relacji.

5 września 1944 r. pani Danuta z rodzicami przeniosła się do Śródmieścia Południowego, do piwnic domu przy ulicy Mokotowskiej 57, gdzie koczowali jej krewni. Rodzina Charkiewiczów zdecydowała się wyjść z miasta w czasie zawieszenia broni na początku września 1944 r. i trafiła do obozu Dulag 121.

Relacja pani Danuty Charkiewicz i jej rodziny jest jedną z wielu świadectw exodusu ludności cywilnej powstańczej Warszawy. Muzeum Dulag 121, pragnąc upamiętnić i udokumentować losy wypędzonych warszawiaków, od początku swojego powstania zbiera relacje Świadków Historii. W 2022 r. wspólnie z Instytutem Pamięci Narodowej został przygotowany przygotowany materiał dokumentalny ze świadectwem pani Danuty – dotyczący jej doświadczeń z czasów II wojny światowej, Powstania Warszawskiego, a także wypędzenia ze stolicy do obozu przejściowego Dulag 121 w Pruszkowie.

Dokument "Jak straszny sen… Świadectwo Danuty Charkiewicz z Powstania Warszawskiego i wypędzenia” będzie można zobaczyć 1 października o godz. 15 siedzibie Muzeum Dulag 121 przy ul. 3 Maja 8A w Pruszkowie. Wstęp wolny!