Niezwykli ludzie podjęli niezwykłe dzieło

Przedstawiając intencje modlitwy, o. Dariusz Kantypowicz OP, wikariusz parafii św. Dominika na Służewie, mówił, że choć 27 lipca przypada XVI niedziela zwykła, to okazja, która zgromadziła wiernych na Mszy św. w Muzeum Powstania Warszawskiego z racji 81. rocznicy zrywu z 1944 r., jest niezwykła.

- Niezwykli ludzie podjęli niezwykłe dzieło. Dzieło wyzwolenia, dzieło wolności. Taki krzyk, by wyzwolić się spod władzy okupanta. Dziś modlimy się przez wstawiennictwo jednego z nich - bł. Michała Czartoryskiego, który towarzyszył mieszkańcom Powiśla. On nas dzisiaj prowadzi. Modlimy się i dziękujemy Panu Bogu za wszystkich powstańców, także tych żyjących. Dziękujemy im za dar krwi. Modlimy się za mieszkańców Warszawy, którzy przeżyli powstanie, i za współczesną Warszawę i jej mieszkańców - mówił na rozpoczęcie Eucharystii o. Kantypowicz.

W kazaniu o. Szymon Popławski OP, zastępca prowincjała dominikanów, mówił, że żeby zrozumieć, co się kiedyś wydarzyło, trzeba patrzeć na wydarzenia oczami tamtych osób. - Ja jako dominikanin patrzę na nią oczami bł. Michała Czartoryskiego. Dzięki temu można zobaczyć wydarzenia nie tyle od strony faktograficznej, ale od strony rzeczywistości, która równolegle przebiegała. Ona przeplata nas w każdym momencie życia i jest to rzeczywistość duchowa - mówił, przypominając, że o. Michał nie szukał powstania i niczego się nie spodziewając, wyruszył 1 sierpnia do miasta, by odbyć wizytę lekarską. - Musiał się w tej sytuacji odnaleźć. Odczytał znak chwili obecnej, czyli obecność Boga żywego w tej sekundzie. Odpowiedź kryje się w dzisiejszym fragmencie Ewangelii, kiedy Jezus uczy nas modlitwy. Mówi, by rozpocząć od słowa "Ojcze" - tłumaczył.

O. Poławski nauczał, by nie stawiać oporu Bożej łasce i modlić się, by królestwo Boże zostało objawione światu. - O. Michał zrozumiał, że kiedy stał przed mrokiem, wielką ciemnością, to Bóg go w nią posłał po to, by światłość, która jest silniejsza od ciemności, mogła docierać w każdym czasie i w każdym miejscu do innych, i po to, by światłość mogła się objawić. Człowiek święty to ten, który zaczyna sobie uświadamiać, że ma w sobie życie Ojca, i że Ojciec złożył w nim swoje światło - mówił.

Przypomniał wielkie straty stolicy w 1944 roku. - Miasto zostało pogrzebane, tysiące ludzi, łącznie z o. Michałem straciło życie, ale tego życia, które jest życiem z Miłości, życiem pochodzącym od Boga, nie da się pogrzebać - mówił, zachęcając, by tak, jak 81 lat temu o. Michał odczytał chwilę, tak i każdy robił to współcześnie. - Bóg pyta: "Czy chcesz być moim światłem?", "Czy chcesz to światło zanieść w tym czasie i miejscu, w którym jesteś?", "Czy chcesz, abym poprzez twoje życie objawił innym swoją miłość?" - poddał pod rozwagę na zakończenie kazania.

Liturgię przygotowali dominikanie ze Służewa, a śpiew poprowadziła schola dominikańska.