Akcja rozpoczyna się 29 lipca 1941 r., kilkanaście dni przed śmiercią św. Maksymiliana. Pobyt franciszkanina w celi głodowej przeplatany jest retrospekcjami z jego życia – wspomnieniami z Niepokalanowa, Grodna i misji w Japonii czy Indiach. Czas odosobnienia franciszkanina w pewien sposób przypominał reżyserowi, włosko-amerykańskiemu pisarzowi i filmowcowi Antoniowi D'Ambrosio, jego własne doświadczenia z przeżywania ciężkiej choroby, która długo nie była zdiagnozowana. Nie mógł wtedy wychodzić z pokoju, czuł się jak więzień. Postać świętego z Polski zainspirowała go do przechodzenia z godnością przez trudne momenty w życiu. Zafascynowany tym, że o. Kolbe w obliczu skrajnego cierpienia i śmierci nie stracił nadziei, a jeszcze dawał ją innym, uznał, iż świat potrzebuje świadectwa miłości, która nie jest tylko słowem, ale i czynem, oraz pokazania, że śmierć nie kończy życia.